Poradniki

W kościele bernardynów w Krakowie odwiedzający mogą oglądać nie tylko pełne przepychu barokowe ołtarze i malowidła, ale także kontrastujący z ich wymową XVII-wieczny obraz przedstawiający taniec śmierci. To jedno z wielu tego typu przedstawień w Europie i jednocześnie jedno z ciekawszych w Polsce.

Wizja śmierci nieoczywistej, która zamiast grozy budzi pewną sympatię, zdawała się towarzyszyć fińskiemu malarzowi, Hugonowi Simbergowi, tworzącemu na przełomie XIX i XX wieku.

Wyobraźmy sobie, że bliska nam osoba zmarła nagle, bez możliwości pożegnania się. Albo że chorowała i w ostatnich dniach lub tygodniach przed śmiercią nie była już w stanie powiedzieć nam tego wszystkiego, co nie zdążyło wybrzmieć wcześniej. Pewne rzeczy nie potrzebują słów. Inne - w braku tych słów mogą sprawiać wrażenie niedokończonych, niedomkniętych, niepełnych.

W polskiej kulturze tradycyjnej śmierć zdecydowanie nie była traktowana wyłącznie w kategoriach procesu biologicznego. Miała fizyczną postać, zapowiadających ją posłów, własne cechy osobowe. Można było widywać ją jakiś czas przed śmiercią, usiłować ją oszukać albo przynajmniej się targować.

Duńscy naukowcy opracowali algorytm, który potrafi określić datę śmierci z 78-procentową dokładnością! - Z tym rodzajem danych możemy przewidzieć wszystko - podkreślił na łamach "Nature Computational Science" prof. Sune Lehmann, główny autor badań.

Mimo że świeckie ceremonie pogrzebowe prowadzi się w Polsce od ponad 20 lat, wiele osób nie miało okazji w nich uczestniczyć i nie wie, czego można się po nich spodziewać. Spróbujmy pomóc zorganizować taką uroczystość zgodnie z naszymi potrzebami, wartościami i wrażliwością. Bazuję na własnym doświadczeniu w przygotowaniu i prowadzeniu rytuałów pożegnania w ramach działań fundacji "Na progu".