Poradniki

Co roku w całej Polsce kilka tysięcy zmarłych chowanych jest na koszt gmin. Jak wygląda pogrzeb "socjalny"?

Laudacja, określana też mianem mowy pogrzebowej albo wspomnienia o zmarłym, wydaje się być nieodłącznym elementem pogrzebu humanistycznego. Czy jednak jest to jedyna forma, jaką możemy zaoferować tym, którzy odeszli, i tym, którzy zostają?

Osoby, które miały okazję uczestniczyć w tradycyjnym czuwaniu przy zmarłym z pewnością pamiętają specyficzne towarzyszące temu wydarzeniu pieśni. Ich odtwórczyniami i depozytariuszkami wiedzy dotyczącej ich wykonywania były najczęściej starsze kobiety lub mężczyźni. Skąd się wzięły te utwory? Jakie było ich znaczenie w kontekście całego obrzędu pogrzebowego? I czy dzisiaj ciągle warto korzystać z nich w czasie pożegnań?

Mamy w ciałach rozruszniki pracy serca i inne wynalazki medycyny, które ratują nam życie lub poprawiają jego komfort. Czy trzeba je usunąć z ciała przed kremacją? W co przyodziać zmarłego, jaką wybrać trumnę?

Czy do śmierci można się przygotować? Czy na pragmatyzm starszych osób, które w szafie trzymają ubranie do trumny, należy patrzeć tylko jak na dziwactwo wynikające z nadmiernej zapobiegliwości? Może powinniśmy spojrzeć na nie raczej jako na chęć uporządkowania i zorganizowania we własnym zakresie tego, o czym krewni nie chcą nawet słuchać?

Czy mamy prawo do samodzielnego zaopiekowania się ciałem naszych bliskich zmarłych? Po co w ogóle mielibyśmy to robić i o czym warto wówczas pamiętać?