Jest jedną z największych atrakcji turystycznych w kraju, a w 1999 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajdujący się w Rumunii Cimitirul Vesel, czyli Wesoły Cmentarz, przełamuje większość stereotypów dotyczących śmierci.
Wesoły Cmentarz znajduje się we wsi Sapânta w okręgu Marmarosz niedaleko granicy z Ukrainą i jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc w Rumunii.
Jego historia sięga połowy ubiegłego wieku. Wówczas miejscowy cieśla Stan Ion Patras wyrzeźbił oryginalny nagrobek dla zmarłego mieszkańca wioski, który utopił się w rzece. Zamiast ponurego pomnika, Patras stworzył niebieski, drewniany krzyż ozdobiony kolorowymi akcentami.
Taka forma miejsca pochówku bardzo spodobała się mieszkańcom Sapânty. I żegnając zmarłych bliskich, zaczęli zamawiać u cieśli kolejne niebieskie krzyże z charakterystycznymi daszkami.
Dziewul / ShutterstockDziś na Wesołym Cmentarzu znajduje się 800 takich nagrobków - 600 wykonał Patras, kolejne jego następca Dumitru Pop, a dziś ich dzieło kontynuują kolejni rzeźbiarze. Pop stworzył nawet lokalne muzeum poświęcone twórczości swojego nauczyciela.
Co więcej, nawet kolor drewnianych nagrobków zyskał własną nazwę - albastru din Sapânta, czyli błękit Sapanty, który symbolizuje nadzieję i niebo.
To jednak nie sam kolor rozsławił na cały świat Wesoły Cmentarz. Na każdym drewnianym krzyżu znajdują się bowiem uzgadniane z rodziną rysunki i epitafia charakteryzujące osoby zmarłe. A te pokazują, że do śmierci można podejść z dystansem, a nawet całkiem na wesoło.
Skrupulatnie wyrzeźbione epitafia często w przewrotny sposób opisują bowiem zmarłego i jego historię, a kolorowe rysunki pokazują, czym zajmował się za życia lub jak je zakończył.
„Kto pije dużo wódki, podzieli mój los. Lubiłem wódkę i z butelką w ręce odszedłem w śmierć" - można przeczytać na jednym z drewnianych nagrobków.
Turyści najczęściej wspominają epitafia dotyczące teściowych:
Wśród błękitnych krzyży są również takie, przy których wspomnienia o zmarłych napisane są wierszem:
„Tutaj ja spoczywam,
Pop Toader się nazywam
Na klarnecie ja grałem i palinkę popijałem
O tym ja tylko myślałem, gdy po tej ziemi stąpałem
Miałem też swoje smutki, żywot mej żony był krótki
Ludziom wesoło śpiewałem, sam sobie w kącie płakałem".
Pełen kolorów cmentarz i niespotykany nigdzie indziej dystans do śmierci przyciągają do małej rumuńskiej wioski tylu turystów, że wokół nekropolii mieszkańcy od lat rozstawiają swoje stragany z lokalnymi produktami.
W 1999 roku Wesoły Cmentarz w Sapânta został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Agnieszka Drabikowska