Zygmunt Karpiński ps. Zypeć
Wspomnienie
Zygmunt Karpiński, ps. Zypeć, urodził się 27 lutego 1908 roku w Białej Cerkwi, mieście w obecnym obwodzie kijowskim na Ukrainie. Dziadek Zygmunta Karpińskiego, Jan Feliks Karpiński, brał udział w powstaniu styczniowym. Został karnie wcielony do armii rosyjskiej. Rodzina Karpińskich trafiła na Kresy. Doskonale znała się na leśnictwie, zajmowała się zarządzaniem różnymi lasami. Ojciec Zygmunta Karpińskiego, Józef Karpiński, był rządcą u Sapiehów w Białej Cerkwi i Spuszy. Stąd miejsce narodzin Zygmunta Karpińskiego – właśnie w Białej Cerkwi. Rewolucja sprawiła, że rodzina Karpińskich – z małym Zygmuntem – uciekała na tereny Polski, która wówczas nie była jeszcze niepodległa. Osiedliła się w Siedlcach. W 1933 roku w Warszawie Zygmunt Karpiński poślubił swoją pierwszą żonę. Podtrzymywał rodzinne tradycje leśnictwa. - Babcia mówiła, że dziadek był walizką zmarnowanych talentów. Grał na fortepianie, komponował, ale jednak miał zostać leśnikiem – wspomina pisarz Jacek Dehnel, wnuk Zygmunta Karpińskiego, w rozmowie z Arletą Zalewską w ramach projektu „Korzenie pamięci” prowadzonego przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Podczas II wojny światowej Zygmunt Karpiński szybko wszedł w konspirację. Pracował dla Kedywu, czyli powstałego w drugiej połowie 1942 działu Armii Krajowej zajmującego się organizacją i przeprowadzaniem akcji bojowych, zamachów, dywersji. Pod pozorem zajmowania się lasami – w Górach Świętokrzyskich - szukał szczątków rakiet V1 i V2, które na okupowanych terenach testowali wówczas Niemcy. Na podstawie znalezionych resztek rakiet robił rysunki techniczne, które następnie przenoszone były na mikrofilmy i wysyłane do Londynu. Zygmunt Karpiński wykonywał to bardzo solidnie, miał bowiem zmysł techniczny, który w kolejnych latach wykorzystywał także jako wynalazca. Swojej rodzinie o współpracy z Kedywem Zygmunt Karpiński powiedział dopiero po blisko 50 latach, pod koniec lat 80. XX wieku. Po Powstaniu Warszawskim Zygmunt Karpiński trafił do niewoli niemieckiej. Był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf, a następnie został osadzony w Oflagu VII A Murnau. Pierwsza żona Zygmunta Karpińskiego, wraz ze swoja matką, zginęły podczas Powstania Warszawskiego, 26 sierpnia 1944 roku, na Starym Mieście w Warszawie. Po II wojnie światowej Zygmunt Karpiński ożenił się po raz drugi, z Heleną. Wciąż pracował w leśnictwie. Po latach rodzina przeniosła się do Gdańska. W ostatnich latach swojego życia Zygmunt Karpiński ciężko chorował na nowotwór. Zmarł 19 lipca 1991 roku.