Zdzisław Tobiasz

Aktor teatralny i filmowy, najbardziej kojarzony z rolą majora Wołczyka w serialu telewizyjnym „07 zgłoś się”. Zdzisław Tobiasz pochodził z Nowych Miedz, niewielkiej wsi pod Sieradzem. Po II wojnie światowej przeprowadził się do Łodzi, tam w 1947 roku zdał maturę. Cztery lata później ukończył stołeczną Państwową Wyższą Szkołę Teatralną Karierę aktorską zaczął jeszcze w trakcie studiów - w 1949 roku zadebiutował na deskach warszawskiego Teatru Placówka. Od 1950 do 1951 grał w Państwowych Teatrach Dramatycznych w Szczecinie. Później występował w warszawskim Teatrze Ateneum w Warszawie (1951-1957), Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1957-1958), Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1958-1960), by po latach nieobecności na dobre powrócić do Ateneum (1961-1991). W kinie i telewizji grał głównie role drugoplanowe lub epizodyczne. Pojawił się m.in. w takich obrazach, jak „Ludzie z pociągu” (1962) Kazimierza Kutza, „Gangsterzy i filantropi” (1962) Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzyńskiego, „Życie raz jeszcze” (1965) Janusza Morgensterna, „Agent nr 1” (1971) Zbigniewa Kuźmińskiego, „Dolinie Issy” (1982) Tadeusza Konwickiego, „Krótki film o zabijaniu” (1987) i „Dekalog V” (1988) Krzysztofa Kieślowskiego. Najbardziej rozpoznawalny wśród masowej widowni stał się dzięki roli majora Wołczyka w popularnym serialu kryminalnym „07 zgłoś się” (1976-1987). Do jego największych sukcesów zawodowych była rola dubbingowa Soamesa Forsyte’a w polskiej wersji językowej serialu BBC Two „Saga rodu Forsyte’ów” (1970). Ta kreacja uznawana jest za największe osiągnięcie w historii polskiego dubbingu. Zdzisław Tobiasz był też wykładowcą w warszawskiej PWST (1951–1955) oraz w łódzkiej „Filmówce” (1975–1995). Aktor zmarł w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Zdjęcie profilowe: Inplus / East News