Janusz Kowalski ps. „Rokita”

Żołnierz I Armii WP, 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, uczestnik Powstania Warszawskiego. Dowódca pierwszego pięcioosobowego patrolu, który przeprawił się przez Wisłę pod silnym ogniem niemieckim z Saskiej Kępy na Przyczółek Czerniakowski. Pchor. Jan Stanisław Kowalski dotarł do sztabu płk. "Radosława" wraz z dwoma wziętymi na brzegu jeńcami z wiadomością o obecności polskich jednostek na Pradze i planowanej odsieczy, co spowodowało zorganizowanie sygnalizacji i przyjęcia przez następne dwie noce docierających do brzegu żołnierzy 2. batalionu 9 pp oraz doprowadzenia ich na pozycje bojowe. 15 września 1944 na Solec przedostaje się ok. 300 do 420 żołnierzy 9 pułku piechoty pod dowództwem porucznika Sergiusza Kononkowa. Na brzegu oczekują ich por. Zbigniew Paszkowski „Stach” z AL oraz kpt. Zbigniew Ścibor-Rylski „Motyl” z AK. Ciężko ranny 15 i 19 września 1944 roku, wobec braku ewakuacji przepłynął Wisłę wpław. Po czteromiesięcznym pobycie w szpitalu objął dowództwo plutonu w swojej kompanii. Awansowany do stopnia chorążego, brał udział w dalszych walkach I Armii WP. Ponownie ranny pod Mirosławcem, brał udział w przełamaniu Wału Pomorskiego, forsowaniu Odry oraz szturmie na centrum Berlina. Zdemobilizowany w 1945 roku, ukończył studia medyczne. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Medalem Zasłużony na Polu Chwały (dwukrotnie), Medalem Za Warszawę 1939 - 1945, Medalem za Odrę, Nysę i Bałtyk oraz wiele innych. Awansowany do stopnia majora. W 2008 roku awansowany został do stopnia podpułkownika, a w 2015 roku do stopnia pułkownika WP w stanie spoczynku. Po wojnie był lekarzem, w 1977 roku obronił pracę doktorską z zakresu medycyny. Członek Związku Inwalidów Wojennych, mieszkał w Lęborku.

Zdjęcie profilowe: Muzeum Powstania Warszawskiego