Janina Gruszczyńska - Jasiak ps. „Janka Porzęcka”

W czasie wojny używała pseudonimów „Janka” i „Porzęcka”. Początkowo należała do ZWZ, a w czasie Powstania do harcerskiego Batalionu „Wigry”. Była sanitariuszką. Urodziła się i wychowywała w Warszawie. Uczyła się w domu, a potem zaczęła uczęszczać do szkoły powszechnej. Była to prywatna szkoła pani Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jaworkówny. Do 1939 roku chodziła do prywatnej szkoły. Maturę zdała w 1941 roku. Mieściła się na ulicy Wiejskiej róg Matejki, naprzeciwko Sejmu. Ojciec był oficerem Wojska Polskiego i inżynierem. Pochodził z Warszawy, a matka pochodziła z Podlasia. Brat dziadka był powstańcem z 1863 roku. Schwytano go z bronią w ręku i zesłano na Sybir. Rodzina ojca również była zaangażowana m.in. w obronę Warszawy w 2020 roku. 1 sierpnia 1944 stawiła się na koncentracji plutonu sanitarno-łącznościowego przy ul. Kilińskiego 1. Od 2 do 6 sierpnia pełniła służbę sanitariuszki w szpitalu na ul. Mariańskiej 1. 7 sierpnia po powrocie na Stare Miasto otrzymała przydział jako sanitariuszka do II plutonu Kompanii Szturmowej Batalionu „Wigry”. Wraz z Barbarą Piotrowską-Garncarczyk dobrowolnie zostały na Starym Mieście ze swoimi ciężko rannymi, wiedząc, że Niemcy mordują wszystkich rannych, łącznie z personelem medycznym. Cudem udało im się przeżyć, a nawet uratować czterech ciężko rannych, których dowlokły ze Starego Miasta do kościółka na Woli. Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Przez ponad cztery dekady mieszkała w Poznaniu.

Zdjęcie profilowe: Muzeum Powstania Warszawskiego