Krystyna Ławniczek ps. „Ara”
Wspomnienie
W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego miała 22 lata. Służyła w batalionie "Ruczaj" w kompanii porucznika "Lodeckiego", w plutonie "Lisa". Jej szlak bojowy obejmował Śródmieście Południowe. Po kapitulacji Warszawy udało jej się wyjść z miasta z ludnością cywilną. W wywiadzie udzielonym Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego wspominała, że jej ojciec umarł w 1933 roku, więc mama wychowywała ją sama. Ławniczek była najmłodsza w rodzinie, miała troje rodzeństwa. Uczyła się w gimnazjum imienia Królowej Jadwigi. W 1939 roku po małej maturze zdawała do liceum handlowego przy Górnośląskiej. W czasie wojny była harcerką, ale nie zgłosiła się do żadnej służby, była w domu. W 1942 roku zrobiła maturę w liceum handlowym i potem zaraz dostała pracę w ubezpieczalni społecznej. Krystyna Ławniczek dołączyła do zgrupowania "Ruczaj". Opowiadała, że sanitariuszki miały dyżury. – Po wojnie wyjechały z siostrą do Katowic, gdzie Krystyna dostała pracę w urzędzie wojewódzkim. Ukończyła Studium Administracji Publicznej w Katowicach i studia prawno-administracyjne w Łodzi. W 1951 roku wróciła do Warszawy. Rozpoczęła pracę w przedsiębiorstwie budowlanym, z którego przeniosła się do Państwowej Komisji Planowania. Tam pracowała do emerytury.
Powiązane artykuły
