Irena Hrynkiewicz ps. „Czarna”
Wspomnienie
Podczas Powstania Warszawskiego była sanitariuszką. Od 1936 roku była uczennicą Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie przy ul. Św. Barbary 4. We wrześniu 1939 r. dostała powołanie do Obrony Cywilnej i pełniła służbę w domu przy ul. Strzeleckiej 45, vis a vis Fabryki Mydła Schichta, na rogu ul. Szwedzkiej i Strzeleckiej. W konspiracji działała od 1943 roku. Odbyła kurs sanitarny w Szpitalu Dzieciatka Jezus. Drużynową sekcji była „Anna" Była sanitariuszką w patrolu sanitarnym w Kolonii Staszica przy ul. Wawelskiej, a następnie w Śródmieściu i w rejonie Politechniki. Trafiła po powstaniu do niewoli niemieckiej i była osadzona w stalagach Sandbostel i Oberlangen. Wyzwolona 12 kwietnia 1945 przez żołnierzy gen. Maczka, przebywała w obozie w Niederlangen, gdzie przeniesiono kobiety-żołnierzy, w kompanii łączności jako drużynowa, następnie komendantka plutonu, a potem p. o. komendantki kompanii. Po wojnie przez pewien okres przebywała w Szwecji. Od września 1945 roku została przyjęta do 2 Batalionu PWSK, stworzonego przede wszystkim z byłych kobiet żołnierzy AK, jeńców niemieckich obozów w Oberlangen, Niederlangen i innych. Przydzielona do 4. Samodzielnej Kompanii PWSK przy 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, gdzie do końca służby w okupacyjnej strefie Niemiec pracowała jako maszynistka-biuralistka. W maju 1947 roku wraz z 2. Korpusem Polskim wyjechała do Wielkiej Brytanii. W Anglii wstąpiła do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (ang. Polish Resettlement Corps), w stopniu kaprala. Po opuszczeniu Polish Resettlement Corps pracowała jako urzędniczka w firmach brytyjskich. 2 lipca 1947 roku wyszła za mąż za rtm. Leona Hrynkiewicza, dowódcę patrolu 12 Pułku Ułanów Podolskich, który zdobywał Monte Cassino. Irena Zawadzka po m. Hrynkiewicz była członkiem londyńskiego Koła AK, zasiadając w jego Komisji Rewizyjnej, należała do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (Koło 113 Spadochroniarz), a od 1972 roku zasiadała w Zarządzie Głównym Związku Polskich Spadochroniarzy, będąc od 1990 roku jego Sekretarzem Generalnym.
Powiązane artykuły
