Andrzej Wawrzyniak
Wspomnienie
Marynarz, podróżnik, dyplomata i kolekcjoner. Zgromadzone przez niego dzieła sztuki i obiekty etnograficzne, głównie z Indonezji, dały początek stołecznemu Muzeum Azji i Pacyfiku, którym kierował przez cztery dekady. Zapamiętany zostanie jako jeden z najbardziej ekscentrycznych szefów instytucji kultury w Warszawie. Na oficjalnych uroczystościach pojawiał się we wschodnich strojach i turbanie na głowie. Urodził się w Warszawie, ale w dzieciństwie mieszkał w Gdyni. Okupację spędził w stolicy, brał udział w akcjach „małego sabotażu”. Po wojnie wrócił na wybrzeże. W wieku 16 lat zaciągnął się na „Dar Pomorza”. Wstąpił do Szkoły Jungów Państwowego Centrum Wychowania Morskiego. Został marynarzem, potem oficerem na statkach handlowych. W latach 1956-60 pracował w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie, a następnie przez 30 lat w polskich placówkach dyplomatycznych w Indonezji, Laosie, Nepalu i Afganistanie. Zwiedził niemal wszystkie kraje Azji, Australię i znaczną część Oceanii. Największy wpływ na jego życie i dalszą działalność miał dziewięcioletni pobyt w Indonezji. Tam Andrzej Wawrzyniak zaczął zbierać białą broń, maski, tkaniny, lalki teatralne, ceramikę, tradycyjną rzeźbę i malarstwo oraz dzieła sztuki współczesnej. Po powrocie do Polski w 1973 r. swoją kolekcję liczącą ponad cztery tysiące obiektów podarował państwu. Na jej podstawie powstało Muzeum Archipelagu Nusantary, przemianowane w 1976 r. na Muzeum Azji i Pacyfiku, którym Wawrzyniak kierował do 2013 r. W uznaniu jego zasług władze Mazowsza nadały Muzeum Azji i Pacyfiku imię Andrzeja Wawrzyniaka.
Powiązane artykuły
