Hanna Palska
Wspomnienie
„Piękna” - tak najczęściej białostoczanie wspominają prof. Hannę Palską. Piękna kobieta, szalenie elegancka. Zapamiętana z książką w parku, w zamaszystym ponczo, otulona w mgiełkę perfum. Piękny człowiek, pełen ciepła i miłości do ludzi, z ostrym osądem rzeczywistości i bezkompromisową odwagą. Prof. dr Hanna Palska była związana z Instytutem Socjologii na wydziale historyczno- socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku, z Instytutem Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz z Collegium Civitas. Odeszła w spokoju i bez cierpienia, jak przekazała rodzina. „Była nie tylko wspaniałą wykładowczynią, naukowcem, ale też dała się całej naszej akademickiej społeczności poznać, jako osoba pełna ciepła, empatii, wrażliwości i otwartości na drugiego człowieka" - napisali jej koledzy i koleżanki z białostockiego ośrodka. - Hania była najbardziej empatyczną osobą, jaką spotkałam - wspomina prof. Małgorzata Bieńkowska, prodziekan ds. nauki wydziału historyczno-socjologicznego UwB. - Zawsze uważna, zaangażowana. Nie była tylko kimś, kto przyjeżdża na chwilę, na zajęcia. Była obecna przez duże „O”. Całą sobą. Nawet, gdy już od lat nie pracowała w Białymstoku, zawsze przy spotkaniach pytała o każdą poznaną tu osobę. Studenci uwielbiali jej wykłady, choć potrafiła kląć, jak przysłowiowy szewc. Była przy tym erudytką. Miała niesamowitą zdolność dostrzegania potrzeb i szukania wsparcia dla innych. Przez siedem lat (2003-2010) pełniła funkcję prorektora ds. studenckich Collegium Civitas, ale przy tym dydaktyka pozostała jej misją. Miała stały, codzienny kontakt ze studentami, była dla nich. I oni po jej odejściu zalali media społecznościowe wpisami, wdzięcznością, szacunkiem. „To jest najlepsza nagroda za Twoje życie i Twoją pracę, która była zarazem Twoją pasją - napisali koleżanki i koledzy z Katedry Socjologii i Instytutu Socjologii im. Edmunda Wnuk-Lipińskiego Collegium Civitas. - Będzie nam i naszym studentom oraz absolwentom Ciebie bardzo brakowało”. Na gruncie naukowym prof. Hanna Palska zajmowała się stylami życia, kulturowymi aspektami struktury społecznej i zróżnicowaniem społeczeństwa polskiego, ruchliwością społeczną, kulturowymi i psychospołecznymi skutkami awansu i degradacji, biedą, bezrobociem oraz socjologią emocji. Specjalizowała się też w zakresie niesondażowych technik badawczych oraz badań nad inteligencją i kulturą codzienności. Była ekspertem w zakresie metodologii badań społecznych oraz metod badań jakościowych w socjologii. I autorką wielu publikacji, m.in. „Bieda i dostatek. O nowych stylach życia w Polsce końca lat dziewięćdziesiątych”, „Biografia społecznikowska”, „Badania nad stylami życia. Z przeszłych i obecnych badań terenowych”, „Socjologia i Siciński. Style życia. Społeczeństwo obywatelskie. Studia nad przyszłością”, „Zaproszenie do socjologii emocji”, „Emocje a kultura i życie społeczne”, „Inteligencja w stalinizmie”, „Ideologia komunistyczna a problem inteligencji”.