Nebojša Popow

Nebojša Popow

Ur. 20.09.1939 Zm. 07.04.2016

Wspomnienie

Socjolog, jeden z najwybitniejszych intelektualistów i antywojennych działaczy w Serbii i byłej Jugosławii, wierny przyjaciel Polski. Jako członek ruchu poparcia dla polskiej „Solidarności” był aresztowany i skazany na 25 dni więzienia. Po studiach pracował na Uniwersytecie Robotniczym, potem na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Belgradzkiego, skąd w 1975 r. został usunięty jako jeden z ośmioosobowej grupy profesorów ukaranych za trwające od 1968 r. poparcie studenckiego sprzeciwu. Przez pięć lat nie mogli prowadzić wykładów. Zostali zarejestrowani w urzędzie dla bezrobotnych, po czym specjalnie dla nich stworzono Centrum (później Instytut) Filozofii i Nauk Społecznych, którego Popow został pierwszym kierownikiem. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia na rzecz Jugosłowiańskiej Demokratycznej Inicjatywy (UJDI, 1989), później przewodniczącym Klubu Republikańskiego i Zarządu Głównego Związku Obywatelskiego Serbii. Od 1990 r. - redaktorem naczelnym pisma „Republika, organ obywatelskiego samowyzwolenia”. W czasie jugosłowiańskich wojen był inicjatorem i uczestnikiem akcji antywojennych, a po ich zakończeniu - protestów przeciw rządom Slobodana Miloszevicia. Otrzymał wiele nagród krajowych i zagranicznych, m.in. za obronę praw człowieka, za redagowanie „Republiki” i za swoje teksty publicystyczne. Pozostawił po sobie cenne prace, m.in. „Serbski dramat. Od faszystowskiego populizmu do Miloszevicia” (1994) i ostatnie, promowane przed śmiercią wspomnienia, „Kako smo dospeli dovde”.

Magdalena Petryńska

Zdjęcie profilowe: Media Center Beograd