Jan Turnau

Był dziennikarzem i pisarzem katolickim, niezwykle zasłużonym dla dialogu ekumenicznego. A przede wszystkim życzliwym, ciepłym i mądrym człowiekiem. Jan Turnau urodził się w majątku ziemskim we Wlonicach koło Sandomierza. W wyniku reformy rolnej majątek uległ parcelacji, a rodzina Turnauów wyjechała na Ziemie Odzyskane. Osiedlili się w Cieplicach, dzielnicy Jeleniej Góry. W 1955 r. Jan Turnau skończył polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Skończył również teologię na Akademii Teologii Katolickiej. Od 1959r. do 1990 r. był redaktorem i autorem w katolickim miesięczniku "Więź", którego redaktorem naczelnym był Tadeusz Mazowiecki. W czasie strajków w sierpniu 1980 r. razem z 63 warszawskimi naukowcami, literatami i publicystami podpisał apel skierowany do władz PRL-u o podjęcie dialogu z protestującymi robotnikami. 22 sierpnia 1980 roku ten list przywieźli do Stoczni Gdańskiej Tadeusz Mazowiecki i Bronisław Geremek. Od 1990 roku, prawie do końca swojego życia pracował w „Gazecie Wyborczej". W „Arce Nowego"- rubryce poświęconej Kościołowi i religii publikował lapidarne komentarze, które podpisywał pseudonimem Jonasz. Do prowadzenia tej specjalnej kolumny Jana Turnaua zaprosił Adam Michnik, który jak podaje portal ninateka.pl „bezbłędnie wyczuł ekumeniczny temperament Turnaua i jego rzadką umiejętność lansowania nowoczesnego katolicyzmu otwartego". Adam Michnik tak pożegnał Jana Turnaua: - Janek był wspaniałym felietonistą i dobrym chrześcijaninem. W swoich felietonach opowiadał nam o wartościach Ewangelii i potrafił przetłumaczyć to na język naszych codziennych zachowań i rozmów. Był wspaniałą twarzą Kościoła otwartego, który chciał rozmawiać, a nie karać, który chciał, by Kościół był znakiem sprzeciwu, ale nigdy nie był znakiem przymusu. Dziękuję Janku, co zrobiłeś dla nas wszystkich, za Twój ogromny wysiłek, by nas uczynić lepszymi. Ks. Andrzej Luter podkreślał, że Jan Turnau był człowiekiem ciepłym i niezwykle dowcipnym. A zarazem „to chrześcijanin wspaniały, otwarty i wyrozumiały, łatwo przebaczający, chrześcijanin, że tak powiem, siedmiu sakramentów, żyjący sakramentami, autentycznie i całym sobą”. Jan Turnau publikował swoje teksty także w „Gościu Niedzielnym", "Tygodniku Powszechnym", „Myśli Protestanckiej" . Był jednym z tłumaczy pierwszego ekumenicznego, międzywyznaniowego przekładu Nowego Testamentu na język polski znanego jako Ekumeniczny Przekład Przyjaciół. Był członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej" w Warszawie " i pomysłodawcą comiesięcznych nabożeństw międzywyznaniowych w Warszawie. Napisał książki: „Zdaniem laika" (1978), „Dziesięciu sprawiedliwych. Wspomnienia okupacyjne" (1986), „Bracia zza Buga. Wspomnienia z czasu wojny" (1999) i „Karol Wojtyła - Jan Paweł II. Kalendarium oraz Testament Jana Pawła II" (2005). W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2012 prezydent Bronisław Komorowski - Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jan Turnau był kawalerem honorowego Medalu „Powstanie w Getcie Warszawskim". Otrzymał również Nagrodę Dziennikarską "Ślad Diamentowy" im. bp. Jana Chrapka. Jan Turnau był spokrewniony z Jerzym Turowiczem. Matka Jerzego Turowicza, Klotylda z Turnauów Turowiczowa, i dziadek Jan Turnaua, Jerzy Turnau byli rodzeństwem.