Halina Przymusińska

W sobotę 23 sierpnia w Charlotte, NC zmarła moja najukochańsza żona Halina, matka naszych dwóch wspaniałych synów i babcia trojga uroczych wnuków. Dzielnie walczyła z ciężką chorobą przez ponad dziewięć lat, ale w końcu odeszła w spokoju otoczona kochającą ją Rodziną. Trudno wyrazić smutek i ból jaki czuję. Mieliśmy za sobą 60 lat wspólnych wspomnień (bo tak długo się znaliśmy) i ponad 52 lata małżeństwa. Każdy związek ma swoje górki i dołki, a ostatnie kilka lat były szczególnie trudne. Niemniej, w moim całym życiu, nie mogę sobie wyobrazić podjęcia lepszej decyzji niż ta, którą podjąłem w 1973 roku prosząc o rękę tej cudownej, pięknej i niesamowicie inteligentnej dziewczyny. Każdy, kto choć trochę znał Halinkę, wiedział, że była osobą prawdziwie niezwykłą. Piękna dziewczyna, zawsze dbająca o swój wygląd, zgodnie ze swoim naprawdę wyjątkowym poczuciem klasy i smaku. Do ostatnich dni jej życia, obcy ludzie zatrzymywali Ją na ulicy by Jej powiedzieć jak ślicznie wygląda i jak wspaniale jest ubrana. Była wspaniałą i kochającą matką dla naszych dwóch synów, którzy swoje życiowe sukcesy na pewno w znacznej mierze zawdzięczają jej bezgranicznej miłości i oddaniu. Mnie nauczyła dwóch niezwykle ważnych rzeczy, których przedtem nie w pełni rozumiałem: miłości i piękna. Nie można bowiem było żyć z nią i nie widzieć ogromu miłości, którą nosiła w swoim sercu. Nie można też było nie spotykać się z pięknem, które tworzyła wokół siebie, czy to swoim wyglądem, czy też wystrojem naszych wspólnych domów i mieszkań, czy też po prostu wyborem odpowiedniego nakrycia stołu. Za to, jak i za wiele innych wspaniałych wspólnych chwil, jestem i pozostanę Jej bezgranicznie wdzięczny. Halina była osoba o głębokiej i błyskotliwej inteligencji, obdarzoną wybitnymi zdolnościami matematycznymi. Po uzyskaniu doktoratu z logiki matematycznej na Uniwersytecie Warszawskim, pracowała przez szereg lat jako profesor matematyki na UW i na kilku uniwersytetach amerykańskich. W 1986 roku postanowiła zmienić kierunek swoich badań naukowych z matematyki na informatykę, a dokładniej na dziedzinę sztucznej inteligencji (AI). W rezultacie tej decyzji, opublikowała szereg ważnych prac naukowych w dziedzinie AI i w 1990 roku została Profesorem Informatyki na California Polytechnic University w Pomonie. To dzięki Niej i Jej działalności naukowej, ja też podjąłem pracę w dziedzinie AI, co okazało sie być świetną decyzją i co jest całkowicie Jej zasługą. Ale Haliny inteligencja nie ograniczała się bynajmniej do nauk ścisłych. Była ona widoczna dla każdego, kto zamienił z Nią więcej niż kilka słów. A także dla każdego kto - tak jak ja - próbował się z Nią ścigać w rozwiązywaniu logicznych zagadek. Prawie nigdy mi się to nie udawało, co - muszę przyznać - czasami było dla mnie bardzo frustrujące. Halinka była niezwykle blisko związana z Polską kulturą, językiem i tradycjami i czuła się najlepiej kiedy przebywała w kraju. Potrafiła cytować z pamięci obszerne fragmenty polskiej literatury i poezji i pasjonowała się Polską sceną polityczną i społeczną. Jej ostatnim życzeniem było pochowanie Jej w Warszawie, w grobie swoich Rodziców na Cmentarzu Północnym.