Andrzej Werner

Był znakomitym krytykiem literackim i filmowym, autorem wspaniałych prac o Tadeuszu Borowskim i Tadeuszu Konwickim, a także o kinie polskim, czechosłowackim i węgierskim. Należał do krytyków cechujących się wielką wnikliwością intelektualną i niezwykłą odwagą obywatelską. W czasach komuny był wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych (tzw. „latającym uniwersytecie"), należał do kierownictwa Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA i do autorów publikowanych tam tekstów. Jego tom esejów „Polskie, arcypolskie…" należy do najwybitniejszych świadectw epoki, w której kultura polska wybijała się na niepodległość i budowała swą niezależność. Był aktywnym współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników i prasy niezależnej. Należał do pisarzy nie tylko znakomitych, ale też na wskroś bezkompromisowych w dążeniu do prawdy i w budowaniu wolności w zniewolonym świecie. Swój esej o Borowskim zatytułował „Zwyczajna apokalipsa", a wspaniały tekst o Konwickim nazwał „Naszą małą apokalipsą". Andrzej potrafił nazywać zagrożenia dla kultury polskiej i polskiej wolności. Jego odejście okrywa żałobą świat Polski wiernej swemu demokratycznemu przesłaniu. Andrzej Werner urodził się w Warszawie w 1940 r., był profesorem nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Zmarł 12 sierpnia 2025 roku w wieku 84 lat.

Zdjęcie profilowe: Robert Kowalewski/Agencja Wyborcza.pl