Prof. dr hab. Bogdan Galwas

Mój Dziadek był moim mentorem. Dziadek przekazał mi wiele swoich wartości, poglądów. Nauczył mnie, że rodzina jest najważniejsza, żeby zawsze dbać o słabszego i doceniać człowieczeństwo u innych oraz żeby zawsze dotrzymywać swojego słowa. To wyliczenie nie jest wyczerpujące. Dziadek wskazał mi drogę do cnotliwego życia. Mój Dziadek był moim idolem. Dziadek był niezwykle pracowitym, inteligentnym i skromnym człowiekiem. Ciężko sobie wyobrazić bardziej moralną osobę niż on. Zaraził mnie pasją do nauki i rozwijania samego siebie. Udowodnił mi, że poprzez konsekwentną pracę da się osiągnąć wszystko. Przepełnił mnie ekscytacją co do przyszłych przedsięwzięć, które wszystkie są jeszcze przede mną. Ubolewam nad tym, że nie będzie go tutaj, kiedy te chwile nadejdą. Mój Dziadek był moim przyjacielem. Przez ostatnie parę lat życia Dziadka przełamaliśmy barierę dziadek/wnuk. Staliśmy się przyjaciółmi. Moja ukochana Babcia była świadkiem naszych wielu rozmów, które potrafiły ciągnąć się godzinami. Spędziliśmy nieobliczalną ilość godzin dyskutując na tematy polityczne, historyczne i co najważniejsze życiowe. W trakcie tych rozmów poznałem dziadka od strony, której nie sposób opisać. Był osobą, której mogłem powiedzieć wszystko bez obawy, że mnie osądzi. Dziadek mnie rozumiał. I to chyba od tej strony najbardziej mi Cię brakuje Dziadku. Straciłem nie tylko swojego Dziadka, ale też mojego najbliższego przyjaciela. Kocham cię Dziadku. Wiem, że czuwasz teraz nad nami i obiecuję Ci, że Twoja pamięć i to kim byłeś, będzie żyła przez nas.