Lalo Schifrin
Wspomnienie
To on stworzył słynny motyw muzyczny do serialu "Mission: Impossible" (1966-73) z Peterem Gravesem - "najbardziej zaraźliwą melodię, jaką kiedykolwiek usłyszał śmiertelnik". Boris Claudio "Lalo" Schifrin urodził się w rodzinie żydowskiej w Buenos Aires, jego ojciec był koncertmistrzem orkiestry filharmonicznej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku sześciu lat. Schifrin ukończył Konserwatorium Paryskie, a także studiował prawo. Po studiach wrócił do Argentyny, gdzie założył zespół koncertowy. W 1958 roku przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1960-62 grał w kwintecie amerykańskiego jazzmana Dizzy'ego Gillespiego. W latach 60. Schifrin napisał słynny motyw muzyczny do serialu "Mission: Impossible" (1966-73) z Peterem Gravesem. Brian De Palma, reżyser pierwszego filmu serii, chciał wykorzystać muzykę Schifrina, co doprowadziło do konfliktu z kompozytorem Johnem Williamsem. Ostatecznie muzykę do filmu z 1996 roku skomponował Danny Elfman, który zgodził się zachować muzyczny motyw przewodni Schifrina. Kompozytorem muzyki do drugiego filmu z serii był Hans Zimmer, a do dwóch następnych muzykę napisał Michael Giacchino. Melodia skomponowana przez Schifrina była wykorzystana w kolejnych produkcjach. Krytyk filmowy z New Yorkera Anthony Lane opisał muzykę skomponowaną przez Schifrina jako "najbardziej zaraźliwą melodię, jaką kiedykolwiek usłyszał śmiertelnik". W 1968 roku kompozycja była na 41. miejscu na liście Billboard Hot 100. Lalo Schifrin współpracował z gigantami jazzu — Ellą Fitzgerald, Stanem Getzem i Georgem Bensonem, a także gwiazdami muzyki klasycznej takimi jak: Zubin Mehta, Mścisław Rostropowicz czy Daniel Barenboim. Zdobył cztery nagrody Grammy i był nominowany do pięciu Oscarów za muzykę do filmów: "Nieugięty Luke" (1967), "The Fox" (1967), "Przeklęty rejs" (1976), "Horror Amityville" (1979) i "Żądło II" (1983). W 2019 roku Amerykańska Akademia Filmowa przyznała mu Oscara Honorowego. Schifrin był również aranżerem koncertu, w którym po raz pierwszy zaśpiewali razem Trzej Tenorzy — Plácido Domingo, Luciano Pavarotti i José Carreras. Występ odbył się wieczorem 7 lipca 1990 roku, dzień przed finałem Mistrzostw Świata w piłkę nożną w 1990 roku w Rzymie. Nagranie, wydane przez wytwórnię Decca Classics, zdobyło nagrodę Grammy w 1991 roku. "Carreras Domingo Pavarotti in Concert" jest najlepiej sprzedającym się albumem z muzyką klasyczną wszech czasów. Zmarł 26 czerwca w swoim domu w Los Angeles w wyniku powikłań po zapaleniu płuc. Miał 93 lata.
Powiązane artykuły
