Iwona Wojciechowska

Pamięci dr n. fizycznych Iwony Wojciechowskiej, naszej drogiej siostry i przyjaciółki w pierwszą rocznicę Jej śmierci. Dr Iwona Wojciechowska urodziła się 18 lutego 1946 r. w Poznaniu. Była absolwentką poznańskiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Wydziału Fizyki. Swoje losy zawodowe i specjalistyczne związała początkowo z pracą na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a od 2 listopada 1970 roku na Uniwersytecie Gdańskim w Instytucie Fizyki Doświadczalnej, w Zakładzie Fizyki Stosowanej na stanowisku asystenta, następnie starszego asystenta, a od 1979 roku adiunkta. 10 października 1979 roku uzyskała tytuł doktora nauk fizycznych za pracę doktorską na temat interferometrii holograficznej w stosowaniu do badania przetworników ultradźwiękowych. Praca doktorska została wyróżniona i nagrodzona przez Ministra Nauki, Techniki i Szkolnictwa Wyższego. Dr Iwona Wojciechowska była autorką i współautorką znacznych ilości publikacji naukowych, publikowanych za granicą i w kraju w liczących się czasopismach naukowych, a także autorką kilku haseł do Encyklopedii Fizyki Współczesnej PWN oraz Encyklopedii Techniki W N T. Swoją pracę w dziedzinie akustooptyki, interferometrii holograficznej, ultradźwięków i ich zastosowania wykonywała z wielką pasją i poświęceniem. W 1977 r. została nagrodzona przez Sekretarza Naukowego PAN (nagroda zespołowa) za opracowanie holograficznej metody pomiaru drgań przetworników ultradźwiękowych. Dr Iwona Wojciechowska była bardzo cenionym nauczycielem akademickim, poświęcała swoją wiedzę, umiejętności i całą ofiarną pracę dla dobra uczelni, studentów i współpracowników. W 1988 roku odeszła z Uniwersytetu Gdańskiego na własne życzenie do szkolnictwa średniego. Przez kilka lat pracowała w V Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-Oliwie jako nauczyciel fizyki, oraz w Ośrodku Soczewek Kontaktowych Akademii Medycznej w Gdańsku. Jest współautorką książki medycznej skierowanej do lekarzy "Soczewki Kontaktowe" wyd. VOLUMED 1994 r. Przez kilka lat była Dyrektorem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Gdańsku, skąd 31 marca 2004 roku z przyczyn rodzinnych odeszła na emeryturę. Pozostawiła po sobie wizerunek człowieka prawego o wielkiej życzliwości, serdeczności i dużym osobistym zaangażowaniu w realizacji zawsze trudnych zadań. Odchodząc pozostawiła po sobie smutek i żal, ale także pamięć o bardzo zaangażowanym w pracę nauczycielu. Pomimo, że czas biegnie niebłagalnie, nie zaciera jednak pamięci o osobach bliskich i wciąż obecnych we wspomnieniach. Iwonko odeszłaś od nas zbyt szybko i niespodziewanie, ale choroba okazała się silniejszą. Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci i naszych sercach.