Orest Lenczyk urodził się 28 grudnia 1942 roku w Sanoku. Jego rodzice pochodzili ze Lwowa, oboje byli nauczycielami. Orest Lenczyk ukończył Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku, następnie Studium Nauczycielskie Wychowania Fizycznego w Gdańsku-Oliwie, a w latach 1964–1968 studia magisterskie w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Jeszcze podczas nauki grał w piłkę - najpierw w Sanoczance Sanok, potem w Stomilu Poznań, Ślęzy Wrocław i Moto Jelczu Oława. Z powodu kontuzji kolana musiał jednak przerwać karierę piłkarską, zajął sie wówczas pracą szkoleniowca. Był znakomitym trenerem - z Wisłą Kraków wywalczył w sezonie 1977/78 i 2001 roku mistrzostwo Polski, do tego tytułu doprowadził też w 2012 roku Śląsk Wrocław. W swojej karierze trenerskiej prowadził także m.in. Ruch Chorzów, Zagłębie Lubin, Widzew Łódź, GKS Katowice, Pogoń Szczecin, Cracovię czy GKS Bełchatów. Jak pisze Artur Brzozowski, dziennikarz sportowy wrocławskiej "Wyborczej", Orest Lenczyk "był wielkim krytykiem układów w polskiej piłce oraz korupcji, która przez lata niszczyła polski futbol. Do legendy przeszły jego niezłomne zasady, to że nigdy nie chciał się z nikim układać, "odpuszczać" meczów, nie dawał się korumpować". Ostatnim klubem, w którym pracował było Zagłębie Lubin. Zmarł 11 czerwca 2024 roku w Krakowie. Miał 81 lat.