Eugeniusz Mróz

...W 1966 rozpoczął się jeden z najciekawszych okresów działalności Eugeniusza Mroza. Został wtedy powołany na stanowisko dyrektora naczelnego Elektrowni "Turów" w Bogatyni, które piastował przez 10 lat, do 1976 r. Rzeczywistość, którą tam zastał była zbliżona do realiów westernowskich. W całym swoim działaniu z załogą, która składała się z bardzo zróżnicowanych ludzi, z różnych krańców Polski, ujawnił swój talent. Sam zresztą mówił o sobie, że jest wprawdzie technokratą, ale z sercem humanisty. Stworzył zwarty i dobrze rozumiejący kolektyw. Kipiały w nim inicjatywy, które natychmiast a wielkim uporem realizował. Przejawiał duży zapał w realizacji planów modernizacyjnych i postępu technicznego. Był wymagający i sprawiedliwy. Dążył do poprawy warunków socjalno-bytowych pracowników, przez forsowanie budownictwa mieszkaniowego, budowę ośrodków rekreacyjnych oraz klubów zainteresowań. Nawiązywał współpracę z ośrodkami naukowymi Wrocławia, które prowadziły w elektrowni liczne badania w zakresie ochrony zdrowia załogi i okolicznych mieszkańców oraz w zakresie ochrony środowiska. Inżynier Eugeniusz Mróz zostawił na ziemi żytawskiej trwały ślad i pamięć, która pozostała wśród starszej dziś części załogi i miejscowej ludności. Stał się nawet bohaterem pieśni i wierszy miejscowych poetów zafascynowanych Jego indywidualnością. Za liczne pomysły racjonalizatorskie, oraz wkład w rozwój energetyki w Polsce inż. Eugeniusz Mróz został udekorowany wieloma odznaczeniami. Otrzymywał liczne dyplomy i nagrody. W 1976 r. w ramach reorganizacji krajowej energetyki, powołano Go na stanowisko i zastępcy dyrektora generalnego Zjednoczenia Przemysłu Węgla Brunatnego i Energetyki. Zawsze cechowały Go: zapał, sumienność, pracowitość i staranność wykonywanych obowiązków. Posiadał praktyczny zmysł podbudowany doskonałym przygotowaniem teoretycznym. Zginął tragicznie 26 marca 1977 r. w trakcie pełnienia obowiązków służbowych i zgodnie z Jego ostatnim życzeniem, został pochowany w Bogatyni.