Paweł Huelle

Paweł Huelle urodził się 10 września 1957 roku w Gdańsku. Kluczowe dla kształtowania się świadomości młodego człowieka były wydarzenia Grudnia 1970 r. „Miałem 13 lat, ale już wiedziałem, o co chodzi – opowiadał. – Moja pierwsza »akcja opozycyjna« polegała na tym, że 15 minut przed złożeniem kwiatów przed bramą stoczni szedłem do budki telefonicznej, dzwoniłem pod wskazany numer i meldowałem, czy esbecy już są, czy ich nie ma". W 1976 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Poślubił malarkę Idę Łotocką. W sierpniu 1980 r., w drugim dniu strajku, zgłosił się do stoczni. "Mój skromny udział polegał na tym, że nocą na rowerze rozwoziłem ulotki. Co tu było robić? Nie miałem pracy, a miałem czas, choć byłem już żonaty". "Dał nam – czytelnikom polskiej literatury, ale też gdańszczanom – wiele i myślę, że dostał w zamian za mało. Czekałem na każdą jego książkę" – napisał Jacek Dehnel, wyrażając tęsknotę, która była wspólna dla wielu czytelników Huellego. Bo choć od dawna nie pisał "hitów", to za każdym razem przychodził do nas z dziełami niezwykle eleganckimi, klasycznymi, przemyślanymi, niedzisiejszymi, a przy tym zawsze niezwykle aktualnymi. Współpracował z wydawnictwami podziemnymi, pracował też jako nauczyciel języka polskiego. Od 1994 do 1999 r. był dyrektorem Ośrodka Gdańskiego Telewizji Polskiej. Pisał m.in. felietony do "Gazety Wyborczej". W 2005 r. ks. Henryk Jankowski wytoczył mu proces za jego słowa, w których zarzucił prałatowi, że przemawia "jak gauleiter, gensek, a nie jak kapłan, duchowny". Nazwał jego kazania "mutacją polskiego endeka z moczarowską, komunistyczną fobią plucia na obcego: Żyda, pedała, euroentuzjastę". Sąd pierwszej instancji uznał, że Huelle naruszył dobra osobiste księdza. Po wyroku Paweł Huelle powiedział: – Nie żałuję tego, co napisałem. Przeproszę prałata, jeśli on przeprosi wszystkie osoby i instytucje, które wielokrotnie obrażał. Po roku, w kwietniu 2006, Sąd Apelacyjny w Gdańsku zgodził się z apelacją obrońców Huellego. Pełnomocnicy Jankowskiego wnieśli o kasację do Sądu Najwyższego. SN odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej. W 2014 r. ukazała się powieść "Śpiewaj ogrody", w której sportretował wielokulturowy świat Wolnego Miasta Gdańska, żyjący w cieniu Hitlera i u progu wojny. Była to ostatnia powieść Huellego. Po niej opublikował dwa zbiory opowiadań: "Ulica Świętego Ducha i inne historie" (2016) i "Talitę" (2020). Huelle był także współautorem scenariuszy do opartego na powieści Grassa filmu "Wróżby kumaka" i do dziejącej się nad Bałtykiem komedii "O dwóch takich, co nic nie ukradli". Pisał utwory dramatyczne i słuchowiska radiowe. W piątek 1 grudnia w Kunszcie Wodnym przy Targu Rakowym w Gdańsku wyłożona została księga kondolencyjna poświęcona pamięci Pawła Huelle. Pogrzeb odbędzie się 7 grudnia w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko.

Zdjęcie profilowe: Rafał Malko/Agencja Wyborcza.pl