Aleksander Ronikier

Profesor Aleksander Ronikier, wybitny naukowiec, pedagog, działacz sportowy, odszedł od nas, pozostawiając niezatarte ślady w dziedzinie nauki, sportu i aktywności społecznej. Jego życie i działalność były niezwykle bogate i inspirujące. Profesor Aleksander Ronikier urodził się w roku 1942. W 1963 roku ukończył studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, co stanowiło fundament jego wiedzy w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej. Nie zadowalając się jednym stopniem naukowym, w 1971 roku ukończył także studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, co dowodziło jego wielostronnej wiedzy i zainteresowań. W czasie studiów dołączył do drużyny AZS-AWF Warszawa, gdzie odnosił liczne sukcesy. W 1960 roku zdobył mistrzostwo Polski juniorów, a rok później wicemistrzostwo. Jego talent i ciężka praca zaowocowały mistrzostwem Polski seniorów w 1967 roku. Karierę sportową zakończył w 1970 roku, ale jego wpływ na polski sport pozostał trwały. Po ukończeniu studiów, Profesor Aleksander Ronikier pozostał na uczelni, gdzie z wielkim zaangażowaniem podjął pracę naukową. W 1970 roku obronił pracę doktorską która była poświęcona układowi nerwowemu człowieka i jego wpływowi na zdolność do pracy fizycznej. W 1983 roku habilitował się na podstawie pracy dotyczącej wydolności fizycznej dzieci. Jego wkład w rozwijanie badań naukowych był ogromny. Jest cenionym autorem i współautorem licznych prac naukowych z zakresu fizjologii wysiłku fizycznego w sporcie, fizjoterapii i rekreacji, diagnostyki czynnościowej w fizjoterapii (w tym osób niepełnosprawnych), obciążeń fizycznych pacjentów w różnych jednostkach chorobowych oraz klinimetrii rehabilitacyjnej. W uznaniu Jego osiągnięć w dziedzinie nauki, w 1993 roku otrzymał tytuł profesora nauk o kulturze fizycznej. Przez lata pełnił różne funkcje na uczelni, w tym był prodziekanem ds. nauki na Wydziale Rehabilitacji oraz dziekanem tego Wydziału. Kierował również Zakładem Biologicznych Podstaw Rehabilitacji i Zakładem Fizjologii i Diagnostyki Czynnościowej. Profesor Ronikier aktywnie działał na rzecz rozwoju sportu i rehabilitacji. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, m.in. Komitetu Rehabilitacji Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej PAN, Polskiego Towarzystwa Naukowego Kultury Fizycznej, Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego, od 2002 r. ekspertem w Ministerstwie Zdrowia do spraw programów i planów nauczania na kierunkach fizjoterapii. Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji, członkiem zarządu tego stowarzyszenia oraz redaktorem naczelnym kwartalnika "Postępy Rehabilitacji". Za swoje zasługi został uhonorowany godnością członka honorowego PTReh. W latach 1977–1980 i 1991–1999 pełnił funkcje wiceprezesa i prezesa Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. W latach 1999–2001 był członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego z ramienia AZS i w 2001 roku został wybrany wiceprezesem PKOL ds. współpracy międzynarodowej. Był również zaangażowany w Międzynarodową Federację Sportu Uniwersyteckiego (FISU) oraz w radę FIBA ds. koszykówki osób niepełnosprawnych. W uznaniu zasług, Profesor Aleksander Ronikier został odznaczony Krzyżem Kawalerskim oraz w 2004 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 roku uhonorowano Pana Profesora medalem Kalos Kagathos (w dosłownym tłumaczeniu oznacza „dobry i piękny”) przyznanym przez kapitułę jako wyraz uznania dla osiągnięć nie tylko na arenie sportowej, ale także poza nią. Profesor Aleksander Ronikier nie tylko pozostawił nieśmiertelny ślad w dziedzinie nauki i sportu, ale również był osobą o wielkim sercu i empatii. Zawsze służył radą i wsparciem swoim studentom, kolegom i wszystkim, którzy potrzebowali pomocy. Śmierć Pana Profesora Aleksandra Ronikiera to ogromna strata dla polskiej nauki, sportu i rehabilitacji. Jego pasja, zaangażowanie i wkład w te dziedziny pozostaną na zawsze w naszej pamięci. Żegnamy Pana Profesora z ogromnym smutkiem, ale również z ogromną wdzięcznością za wszystko, co dla nas zrobił. Żyć będzie w naszych sercach i pamięci.