Christine McVie

Pochodząca z Wielkiej Brytanii wokalistka zespołu Fleetwood Mac, była jedną z najbardziej cenionych artystek poprockowych i bluesrockowych. Autorka lub współautorka takich klasycznych dziś utworów, jak m.in. „You Make Loving Fun”, „Everywhere”, „Don't Stop” i „Little Lies”. Christine McVie urodziła się - jako Christine Perfect - w osadzie Bouth w hrabstwie Lancashire. Jej ojciec, Cyril, był profesorem muzyki na Uniwersytecie w Birmingham i skrzypkiem w Orkiestrze Symfonicznej Birmingham. Od czwartego roku życia Christine uczyła się grać na pianinie, później również na wiolonczeli. Kiedy miała 13 lat zaczęła się uczyć w Moseley School of Art. Jednak, gdy dwa lata później jej starszy brat przyniósł do domu wczesne płyty rockowe, m.in. nagrania Fatsa Domino, miała oznajmić: „do widzenia Schubercie, witaj rock-and-rollu” i na dobre porzuciła myśl o graniu repertuaru klasycznego. Jeszcze podczas nauki w MSA zaprzyjaźniła się z muzykami skupionymi wokół brytyjskiej sceny bluesowej – zaczęła wtedy występować w duetach i zespołach z innymi studentami, grała m.in. na gitarze basowej w grupie Shades of Blue. Po ukończeniu Mosley School of Art Christine Perfect uzyskała dyplom Birmingham Art College z nauczania rzeźby. Zainteresowania zawodem nauczyciela jednak nie wykazywała. Zamiast tego dołączyła – w roli wokalistki i pianistki – do zespołu Chicken Shack. W 1968 roku grupa z Perfect w składzie wydała pierwszy album, „Forty Blue Fingers Freshly Packed and Ready to Serve”. Wokalistka poznała wkrótce muzyków z Fleetwood Mac. Na kilku płytach tej grupy gościnnie grała na klawiszach i śpiewała w chórkach, namalowała nawet okładkę albumu „Kiln House” z 1970 roku. Nieco później wydarzenia potoczyły się błyskawicznie: Perfect wydała swój pierwszy solowy album - „Christine Perfect”, została zaproszona do Fleetwood Mac w roli stałej członkini, m.in. w roli głównej autorki tekstów zastępując gitarzystę Petera Greena i poślubiła basistę FM Johna McVie (para rozwiodła się w 1976 roku). W 1974 Fleetwood Mac przeniósł się do Los Angeles, gdzie wkrótce z angielskiego zespołu bluesowego ewoluował w jedną z najważniejszych grup kalifornijskiego pop-rocka lat 70. Już pierwsza „amerykańska” płyta grupy z 1975 roku odniosła ogromny sukces, stając się najlepiej sprzedającym się albumem wyprodukowanym przez Warner Brothers. Trzy z czterech piosenek, które Christine McVie napisała na tę płytę – „Over My Head”, „Say You Love Me” i „Warm Ways” – stały się przebojami. Wśród utworów z ich następnego albumu, „Rumours” (1977), miała takie kompozycje, jak „Don't Stop”, „You Make Loving Fun”, „Oh Daddy”, „Songbird”. Krążek został sprzedany w ponad 25-milionowym nakładzie, stając się jednym z najchętniej kupowanym albumem wszechczasów. W następnych latach Christine McVie pisała m.in. piosenki do eksperymentalnego albumu Fleetwood Mac „Tusk” (1979) oraz do popowej płyty „Mirage” (1982). W 1984 roku nagrała swój drugi solowy album, „Christine McVie”, na którym znalazły się dwa przeboje - „Love Will Show Us How” i „Got a Hold on Me”. W 1986 roku piosenkarka nagrała własną wersję utworu Elvisa Presleya „Can't Help Falling in Love” na ścieżkę dźwiękową do amerykańskiej komedii „Niezły bajzel”. Rok później nagrała z Fleetwood Mac „Tango in the Night”, album, które jest uważany za jedno z najlepszych dzieł grupy. „Little Lies” i „Anyway” Christine są uważane za najważniejsze na płycie. W 1998 roku Christine McVie została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame. W tym samym roku opuściła Fleetwood Mac – oraz Los Angeles – i wróciła do Anglii, osiedlając się w Canterbury w hrabstwie Kent. Tam w domowym studiu dalej pracowała, co zaowocowało trzecim solowym albumem „In the Meantime” (2004). Christine McVie – jak oświadczyła rodzina – „odeszła spokojnie w szpitalu po krótkiej chorobie”.

Zdjęcie profilowe: Evan Agostini / AP