Leslie Phillips

Brytyjski aktor, pamiętany z ról komediowych i charakterystycznych, którego kariera trwała ponad sześć dekad. Młodszym widzom doskonale znany był przede wszystkim jego głos - użyczył go Tiarze Przydziału w serii filmów o Harrym Potterze. Leslie Samuel Phillips urodził się w Tottenham na północy Londynu w rodzinie robotniczej. W 1935 roku – po śmierci ojca – chłopak został wysłany przez matkę do Akademii Sztuk Teatralnych Italia Conti. Tam, poza zajęciami scenicznymi, szczególnie mocno uczył się dykcji – przede wszystkim, aby pozbyć się akcentu cockney, charakterystycznego dla jego robotniczego pochodzenia i wykształcenia. Edukację w ASTIC ukończył po trzech latach. Na teatralnej scenie debiutował jeszcze w trakcie nauki – w 1937 roku w London Palladium był wilkiem w przedstawieniu „Piotruś Pan”. Rok później debiutował na dużym ekranie w komedii muzycznej „Lassie z Lancashire” Johna Paddy Carstairsa. W czasie II wojny światowej, od 1942 roku, Leslie Phillips służył w armii brytyjskiej, początkowo był bombardierem w artylerii, ale później wyuczony w szkole aktorskiej akcent „z wyższych sfer” – tzw. received pronunciation – zawiódł go do szkoły oficerskiej i awansu na porucznika. Po wojnie Phillips grał niewielkie partie w filmach kinowych. Pierwszą główną rolę dostał w 1952 roku w serialu BBC „My Wife Jacqueline”. Ale dopiero po musicalu „Roztańczone dziewczyny” (1957) George’a Cukora, w którym Leslie Phillips udanie wcielił się w sir Geralda Wrena, drzwi do kariery przed aktorem otworzyły się szerzej. Wystąpił m.in. w „The Smallest Show on Earth” (1957) i „Dwóch stronach medalu” (1959). Gwiazdą uczyniła go kreacja porucznika Poutera w „The Navy Lark” (1959) Gordona Parry. Wkrótce Phillips zaczął się specjalizować w rolach komediowych, wystąpił m.in. w filmach z serii „Do dzieła” – „Siostro do dzieła” (1959), „Nauczycielu do dzieła” (1959), „Posterunkowy do dzieła” (1960). W tym czasie do aktora przylgnął wizerunek bohatera o jasnych włosach, cienkim wąsie i chytrym uśmiechu. Od lat 80. Leslie Phillips zaczął pojawiać się częściej w rolach charakterystycznych, m.in. brytyjskich arystokratów i pastorów. Zagrał w „Pożegnaniu z Afryką” (1985) Sydneya Pollacka, „Imperium Słońca” (1987) Stevena Spielberga, „Skandalu” (1989) Michaela Catona-Jonesa, „Larze Croft: Tomb Raider” (2001) Simona Westa. W 2001 roku Leslie Phillips wcielił się w rolę, dzięki której dał się poznać również młodszym widzom - odegrał stosunkowo niewielką, ale kluczową partię w pierwszym obrazie z przebojowej serii „Harry Potter”: „Harry Potter i kamień filozoficzny”. Użyczył w nim głosu Tiarze Przydziału, magicznej czapce, lokującej uczniów pierwszego roku Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie w ich domach — Gryffindorze, Hufflepuffie, Ravenclawie i Slytherinie. Później powtórzył tę kreację w obrazach „Harry Potter i Komnata Tajemnic” (2002) oraz „Harry Potter i Insygnia Śmierci, cz. II” (2011). W sumie w swojej karierze Phillips wystąpił w ponad 150 projektach filmowych i telewizyjnych. W 1998 r. w uznaniu zasług dla brytyjskiej kultury Phillips został kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego, a dekadę później mianowano go Komandorem tego orderu. W 2014 roku Leslie Phillips doznał dwóch udarów w odstępie zaledwie sześciu miesięcy. Osiem lat później aktor zmarł we śnie w swoim londyńskim domu po długiej chorobie.

Zdjęcie profilowe: Stefan Rousseau / AP