Janusz Gunderman ps. „Janusz”

Do antyhitlerowskiej konspiracji - Hufców Polskich przy Narodowej Organizacji Wojskowej - wstąpił w 1941 roku. W czasie powstania miał stopień kaprala, należał do Batalionu „Gustaw”. Walczył na Woli, na Starym Mieście i w Śródmieściu. Po powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej. Najpierw trafił do Fallingbostel, 11 B Stalag, niedaleko Hannoveru, później znalazł się w obozie Altengrabow, w okolicach Berlina. Po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów przez pewien czas jeszcze przebywał w Niemczech, do Polski wrócił dopiero we wrześniu 1946 roku. Zamieszkał w rodzinnym Poznaniu, gdzie zatrzymał się u siostry studiującej w Wyższej Szkole Inżynierskiej. Później wyjechał do Gdańska, gdzie po wojnie osiedlił się jego ojciec. Był odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Partyzanckim.

Zdjęcie profilowe: Muzeum Powstania Warszawskiego