Karol Stefaniak, ps. „Kajtek”

Karol Stefaniak, ps. „Kajtek”

Ur. 31.08.1931 Zm. 11.01.2022

Wspomnienie

Był strzelcem w batalionie „Miłosz”, ostatnim żyjącym głuchoniemym powstańcem warszawskim. Karol Stefaniak urodził się w Warszawie, mieszkał z mamą i siostrą. Kiedy skończył sześć lat zamieszkał w internacie Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych na pl. Trzech Krzyży. Po wkroczeniu Niemców do Warszawy, mama i siostra zostały wysiedlone do Legionowa, a on pozostał w Instytucie. Tam włączył się w działania niewielkiego oddziału głuchoniemych Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Jego członkowie m.in. przenosili meldunki i prasę konspiracyjną. Po wybuchu powstania warszawskiego oddział z Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych został – jako 50-osobowy pluton – przydzielony do batalionu „Miłosz". Do zadań Karola Stefaniaka należało wtedy m.in. roznoszenie ulotek, uprzątanie gruzu. Brał też udział w walkach w rejonie pl. Trzech Krzyży, uczestniczył m.in. w zdobyciu gmachu YMCA. „Kajtka” i innych głuchoniemych żołnierzy koledzy nazywali „nieustraszonymi", ponieważ ci nie bali się wystrzałów i wybuchów. Na początku września 1944 roku Karol Stefaniak został ranny na pl. Trzech Krzyży. Po upadku powstania wyszedł ze stolicy razem z ludnością cywilną. W 2007 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był też kawalerem Warszawskiego Krzyża Powstańczego.

Redakcja

Zdjęcie profilowe: um.warszawa.pl/R. Motyl