Laurens Hammond

Inżynier i wynalazca. Zaprojektował i zbudował pierwsze organy elektryczne, czym walnie przyczynił się do rozwoju współczesnej muzyki rockowej i popularnej. Laurens Hammond urodził się w Evanston w stanie Illinois, w rodzinie bankiera Williama Hammonda, właściciela First National Bank, i malarki Louise Strong. Chłopiec stracił ojca, kiedy miał ledwie trzy lata i od tego czasu wychowywała go matka. Szybko się zorientowała, że Laurens ma smykałkę do majsterkowania, dbała więc o rozwijanie zdolności technicznych syna. W 1898 roku Hammondowie przeprowadzili się do Francji, gdzie Laurens zaczął swoją edukację. Kiedy miał 15 lat wymyślił i zaprojektował automatyczną skrzynię biegów do samochodów. Swój wynalazek opatentował w 1910 roku – był to jeden z jego pierwszych patentów. Pomysłem tym próbował zainteresować inżynierów firmy Renault, ale nowinka nie przypadła im do gustu i do współpracy nie doszło. Do Stanów Zjednoczonych Laurens Hammond powrócił na studia. W 1916 roku ukończył z wyróżnieniem Cornell University w Ithaca w stanie Nowy Jork. Jako inżynier mechanik zaczął pracować w McCord Radiator Company w Detroit. Kiedy jednak w 1917 roku Ameryka zaangażowała się w I wojnę światową, Hammond został wcielony do armii, z którą powrócił – tym razem walczyć na froncie – do Francji. Po powrocie z wojny przez kilka lat pracował w Detroit, jako główny inżynier w firmie produkującej sprzęt okrętowy, co jednak nie przeszkodziło mu w opracowywaniu własnych wynalazków. Jednym z pierwszych pomysłów Laurensa Hammonda była metoda projekcji filmów 3D, wykorzystująca specjalne okulary ze specjalnymi żaluzjami. Chociaż wynalazek działał, to z powodu wysokich kosztów produkcji i eksploatacji nigdy nie został wdrożony. W połowie lat 20. wynalazca opracował rodzaj synchronicznego silnika elektrycznego, którego prędkość obrotowa była zsynchronizowana z częstotliwością linii energetycznej. Urządzenie wykorzystywał m.in. w projektowaniu zegarów elektrycznych. W 1928 roku założył w Chicago własną firmę - Hammond Clock Co. W latach 30., podczas Wielkiego Kryzysu, Laurens Hammond zaczął poszukiwać nowych zastosowań dla swoich silników. Po kilku nietypowych produktach, takich jak np. zmechanizowany stół, automatycznie rozdający graczom karty do gry, wynalazca wpadł na pomysł wykorzystania silnika do budowy klawiszowego instrumentu muzycznego. W 1933 roku Hammond kupił używane pianino, wyrzucił z niego wszystko poza klawiaturą i zaczął eksperymentować. Rok później pierwsze organy elektryczne Hammonda – Model A – były gotowe. Instrument okazał się przebojem niemal natychmiast, ratując przed upadkiem borykającą się z kłopotami finansowymi czasu Wielkiego Kryzysu firmę. Produkcja i sprzedaż instrumentów okazała się tak zyskowna, że w 1937 roku ich wynalazca zmienił nazwę firmy na Hammond Organ Company. Cztery lata później całkowicie przestał produkować zegary, skupiając się na instrumentach muzycznych. Laurens Hammond pozostał szefem Hammond Organ Co. do 1955 roku. Z firmy jednak nie odszedł od razu – po rezygnacji z funkcji kierowniczej, jeszcze przez pięć lat pracował w roli konsultanta technicznego. Zmarł w Cornwall w stanie Connecticut, gdzie został pochowany. W chwili śmierci miał na swoim koncie ponad 100 patentów. Szczyt popularności organów Hammonda przypadł na lata 60. XX wieku, kiedy szerzej zainteresowali się nimi muzycy rockowi. W swoim instrumentarium mały je takie zespoły, jak Procol Harum, Pink Floyd, Deep Purple, Emerson, Lake & Palmer. W Polsce korzystał z nich m.in. Czesław Niemen, wirtuozem gry na organach Hammonda był Wojciech Karolak. Sam Laurens Hammond, chociaż w młodości uczył się grać na fortepianie, unikał jak ognia gry przed publicznością na wymyślonym przez siebie instrumencie. Od 2017 roku w Kielcach działa jedyne na świecie Muzeum Hammonda. W stałej ekspozycji placówki jest ponad 60 modeli instrumentów.

Zdjęcie profilowe: Archiwum