Benny Goodman

Był jednym z największych jazzmanów, świetnym klarnecistą, liderem big-bandu, autorem wielu przebojów, jedną z głównych postaci tzw. ery swingu, gatunku panującego w muzyce w latach 30. XX wieku. Benny Goodman urodził się w Chicago w stanie Illinois. Był synem żydowskich imigrantów z terenów ówczesnego imperium rosyjskiego. Jego ojciec David był krawcem, pochodził z Warszawy. Matka Dora pochodziła z Kowna. Kiedy Benny skończył 10 lat zaczął się uczyć gry na klarnecie. Szybko dał się poznać, jako uzdolniony muzyk. W 1921 roku zadebiutował, jako profesjonalista, grając z lokalnymi zespołami. Miał zaledwie 14 lat, kiedy został członkiem Amerykańskiej Federacji Muzyków. Dwa lata później dołączył do zespołu Bena Pollacka. Grał tam przez kilka lat, stając się jednym z czołowych solistów. W 1928 roku Benny Goodman wydał swój pierwszy album, „A Jazz Holiday”, opuścił zespół Pollacka, a rok później przeniósł się do Nowego Jorku. Tam pracował w radiu, był muzykiem sesyjnym i grał z orkiestrami w teatrach na Broadwayu. W 1931 roku Goodman po raz pierwszy zasmakował sukcesu na listach przebojów z piosenką „He's Not Worth Your Tears”. Rok później stworzył własny big-band. W 1933 roku nagrał kilka utworów z wschodzącą wokalistką jazzową Billie Holiday. Ich wspólna praca zaowocowała m.in. hitem „Riffin' the Scotch”. Inne przeboje Goodmana z tego czasu to m.in. „Ain't Cha Glad?” i „I Ain't Lazy, I'm Just Dreamin'”. W 1934 roku Benny Goodman Orchestra zaczęła regularnie występować w audycji radiowej NBC „Let's Dance”. Goodman miał w tym czasie swój pierwszy przebój numer jeden – instrumentalny utwór „Moonglow”. W 1935 Goodman wyruszył w trasę ze swoją orkiestrą. Do historii przeszła jedna data tej trasy: 21. sierpnia 1935 roku. Tej nocy orkiestra zachwyciła publiczność w Palomar Ballroom w Los Angeles, a wydarzenie to jest przez wielu uważane za początek ery swingu. W 1936 roku Goodman miał 15 utworów w pierwszej dziesiątce list przebojów, w tym „Goody-Goody” i „You Turned the Tables on Me”. Został gospodarzem radiowej audycji „Camel Caravan”. Debiutował w filmie – zagrał samego siebie w obrazie „The Big Broadcast of 1937” (1936). Zespół Goodmana był jednym z pierwszych, które w 1938 roku wystąpiły w słynnej nowojorskiej Carnegie Hall. W tym samym roku wydał też jedną ze swoich najbardziej charakterystycznych piosenek, „Sing, Sing, Sing (with a Swing)”. W latach 40. nadszedł kryzys popularności big-bandów i swingu. Chociaż dotknął też Goodmana, muzyk nie zamierzał na dobre zejść ze sceny. Nagrywał i koncedrtował do lat 80., nie zważając nawet na pogarszający się stan zdrowia. Benny Goodman zmarł w Nowym Jorku na zawał serca — zaledwie kilka dni po swoim ostatnim występie. Krótko przed śmiercią otrzymał nagrodę Grammy za całokształt twórczości oraz honorowe stopnie naukowe Brandeis University i Bard College. W 1996 roku został uwieczniony na znaczku pocztowym, będącym częścią serii Legends of American Music.

Zdjęcie profilowe: Everett / East News