Zofia Kuratowska

Była lekarką, specjalizowała się w hematologii. W latach 80. działała w „Solidarności”, później była wicemarszałkinią senatu i ambasadorką RP w Republice Południowej Afryki. Zofia Kuratowska pochodziła z podwarszawskiego Skolimowa. W 1955 roku została absolwentką stołecznej Akademii Medycznej. Siedem lat później się doktoryzowała, a w 1970 roku uzyskała habilitację. W latach 60. prowadziła badania nad erytropoetyną, odkrywając, że ten hormon produkowany jest w nerkach. Z propozycjami współpracy zaczęły się do niej wtedy zgłaszać najlepsze zachodnie uczelnie. Dobrze zapowiadającą się karierę naukową porzuciła po marcu 1968 roku, kiedy z Instytutu Badań Jądrowych, gdzie pracowała, zaczęto zwalniać jej kolegów Żydów. Trafiła do szpitala w Pruszkowie jako zwykła lekarka. Potem przeszła do stołecznego szpitala na ul. Barskiej. Kiedy została ordynatorem, na drzwiach gabinetu powiesiła kartkę: „Ordynator i jego asystenci nie przyjmują żadnych prezentów”. W 1980 r. zapisała się do „Solidarności”. W 1982 r. zgłosiła się do Komitetu Prymasowskiego, który pomagał internowanym. Rok później wezwano ją na przesłuchanie: „Pani się bawi w Komitet Prymasowski, jak pani nie przestanie, mogą być kłopoty”. Nie przestała, więc wniosek o likwidację jej oddziału na Barskiej złożyła rada narodowa i PRON. Trafiła do przychodni na Ursynowie, pracowała tam, jako zwykła lekarka. W 1986 roku Zofia Kuratowska wydała pierwszą w Polsce książkę o AIDS. Trzy lata później – wspólnie z m.in. Markiem Kotańskim – powołała do życia Stowarzyszenie Solidarni wobec AIDS PLUS. Była to pierwsza organizacja pozarządowa kompleksowo opiekująca się zakażonymi wirusem HIV. W 1989 roku wzięła udział w obradach Okrągłego Stołu, pracowała w podzespole ds. zdrowia. W tym samym roku otrzymała tytuł profesora nauk medycznych. Od 1990 do 1997 kierowała Kliniką Hematologii Akademii Medycznej w Warszawie. Była wśród założycieli Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej, a później Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W wyborach parlamentarnych, w czerwcu 1989 roku, uzyskała mandat senatorski. W wyższej izbie polskiego parlamentu pracowała w sumie trzy kadencje, dwukrotnie pełniąc funkcję wicemarszałkini. Protestowała przeciw nauczaniu religii w szkole, domagała się przeprowadzenia referendum w sprawie aborcji, opracowała pakiet ustaw o równouprawnieniu kobiet. Na początku 1998 roku została ambasadorką Polski w RPA. Rok później spuchła jej stopa, zaczęły się bóle brzucha. - Ma pani tysiące komórek nowotworowych - usłyszała od lekarzy. Zmarła w szpitalu w Pretorii. Nie chciała żadnego pogrzebu. Prochy miały zostać rozsypane nad jednym z afrykańskich jezior. Przyjaciele zaprotestowali. W końcu prochy podzielono. Pierwszą urnę rozsypano w Afryce, druga została złożona na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Od 2017 roku Zofia Kuratowska patronuje jednej z ulic w Gorzowie Wielkopolskim. Rok później została patronką skweru Muranowie w Warszawie.

Zdjęcie profilowe: Sławomir Kamiński / Agencja Wyborcza.pl