Klaus Schulze

Niemiecki kompozytor muzyki elektronicznej, powszechnie znany przede wszystkim z kariery solowej, ale był też członkiem takich zespołów, jak „Tangerine Dreams” i „Ash Ra Tempel”. Klaus Schulze urodził się w Berlinie w rodzinie pisarza i tancerki baletowej. Po ukończeniu szkoły średniej utrzymywał się z pracy listonosza i studiował w berlińskim Uniwersytecie Technicznym. Od początku lat 60. grał na różnych instrumentach - perkusji, basie i gitarze - w wielu zespołach muzycznych. W końcu w 1969 roku dołączył do istniejącej już od dwóch lat grupy Tangerine Dream, grającej muzykę elektroniczną. Był tam perkusistą, skomponował też część utworów, które znalazły się na debiutanckim wydawnictwie „Electronic Meditation” (1970). Jeszcze w tym samym roku został współzałożycielem zespołu Ash Ra Tempel, z którym wydał album, zatytułowany po prostu „Ash Ra Tempel” (1971). Jednak wkrótce zrezygnował z gry również w tym zespole, decydując się na rozpoczęcie kariery solowej. Już pierwsze wydawnictwo sygnowane jego nazwiskiem - album „Irrlicht” (1972) skomponowany i nagrany z orkiestrą ale jeszcze bez syntezatora, został uznany za dzieło. Kolejnym dziełem Klausa Schulze'a był „Cyborg” (1973), do nagrania którego już syntezator (EMS Synthi A) wykorzystał. Inne godne uwagi albumy Schulze’a z lat 70. to:„Timewind” (1975), „Moondawn” (1976), „Mirage” (1977) oraz „Dune” (1979), inspirowany powieścią Franka Herberta pod tym samym tytułem. W następnych dekadach wydał takie płyty, jak „Dig it” (1980), „Trancefer” (1981), „En=Trance” (1988) i „Miditerranean Pads” (1990). W 1983 roku wydał swój pierwszy album koncertowy zatytułowany „Dziękuję Poland”, zapis serii koncertów, które dał w ośmiu polskich miastach. Siedem albumów Klaus Schulze wydał pod pseudonimem „Richard Wahnfried”. Muzyk złożył go z imienia uwielbianego przez siebie Richarda Wagnera oraz z nazwy willi, w której twórca cyklu „Pierścień Nibelunga” żył i gdzie został pochowany. Schulze był też także wielkim fanem legendarnej angielskiej grupy Pink Floyd, stąd 12 płyt wydanych w latach 1994-2008 nosiło tytuły inspirowane nagraniami Brytyjczyków. Ta seria jest znana, jako „The Dark Side of the Moog”. W sumie w swojej karierze Klaus Schulze wydał ponad 60 albumów, a dwa z nich, wspomniane „Timewind” i „Mirage”, znalazły się na liście „25 najbardziej wpływowych albumów ambientowych wszechczasów”. Klaus Schulze zmarł po długiej chorobie.

Zdjęcie profilowe: Albert Zawada / Agencja Wyborcza.pl