Niemiecko-amerykańska aktorka i piosenkarka. Ikona kina, jedna z najsłynniejszych artystek XX wieku. Urodziła się w Berlinie jako Maria Magdalena Dietrich. Dorastając, uczyła się francuskiego i angielskiego w prywatnej szkole. Brała też lekcje gry na skrzypcach. Z muzyki jednak - dla aktorstwa - zrezygnowała w wieku nastoletnim. Scenicznego fachu uczyła się w szkole teatralnej Maxa Reinhardta. Wkrótce zaczęła dostawać pierwsze, jeszcze małe, role sceniczne. W 1923 roku debiutowała w kinie - niewielką rolą w obrazie "Mały Napoleon". Pierwszą znaczącą rolę Marlene Dietrich zagrała w 1930 roku w obrazie Josefa von Sternberga "Błękitny anioł". Film stał się wielkim przebojem, czyniąc z aktorki gwiazdę światowego formatu. Jeszcze w tym samym roku Dietrich przeniosła się do Ameryki i zagrała - ponownie współpracując z von Sternbergiem - w "Maroku" (1930), w którym partnerowała Gary Cooperowi. Za rolę w tym filmie otrzymała swoją jedyną - jak się później okazało - nominację do Oscara. Z Josefem von Sternbergiem Dietrich nakręciła jeszcze m.in. "Zniesławiona" (1931), "Shanghai Ekspress" (1932) i "Imperatorową" (1934). Ich ostatnim wspólnym obrazem był "Diabeł jest kobietą" (1935). Później zagrała w westernowej komedii "Destry znowu w siodle" (1939). Nakręciła też kilka filmów z Johnem Waynem, w tym "Siedmiu grzeszników" (1940), "Zdobywcy" (1942) i "Pittsburgh" (1942). Po II wojnie światowej wystąpiła w kilku następnych udanych filmach, jak np. "Sprawy zagraniczne" (1948), "Świadek oskarżenia" (1957), "Dotyk zła" (1958) i "Wyrok w Norymberdze" (1961). Gdy jej kariera filmowa wyhamowała, Marlene Dietrich skupiła się na śpiewie. Występowała na całym świecie, od Las Vegas po Paryż. Ze sceny ostatecznie zeszła w połowie lat 70. Przeprowadziła się do Paryża, gdzie spędziła resztę swojego życia. Tam też zmarła. Została pochowana w Berlinie obok matki.