Byłą tancerką i aktorką, jedną z największych gwiazd w historii kina. Sławę zyskała przede wszystkim dzięki wspólnym występom z Fredem Astaire'em. Naprawdę nazywała się Virginia Katherine McMath, pochodziła z Independence w stanie Missouri. Przydomek "Ginger" przylgnął do niej po tym, jak młodszy kuzyn w ten właśnie sposób nieudolnie wymawiał jej imię. Nazwisko Rogers przyjęła w 1920 roku po drugim mężu matki. Dwa lata później jej rodzina zamieszkała w Kansas City. To tam mała Ginger po raz pierwszy stanęła przed kamerą, grając w reklamówkach. Po przeprowadzce do Teksasu Ginger występowała w szkolnych przedstawieniach teatralnych, wystartowała też w miejscowym konkursie charlestona i go wygrała. W nagrodę wyruszyła w trasę po Teksasie, koncertując z dwiema innymi dziewczynami w show „Ginger and the Redheads”. Ten sukces ostatecznie zaprowadził ją - w 1929 roku - do Nowego Jorku na sceny teatró broadwayowskich. Tam debiutowała w "Top Speed", rok później przebojowo zaśpiewała „Embraceable You” i „But Not for Me” George'a Gershwina w przedstawieniu „Girl Crazy”. Wtedy po raz pierwszy zetknęła się z Fredem Astaire'em, który był choreografem spektaklu. Wkrótce jednak Ginger Rogers wyjechała do Hollywood. Na dużym ekranie zadebiutowała w filmie "Młody człowiek z Manhattanu" (1930). W tym samym roku zagrała też w "A Night in Dormitory", "Follow the Leader", "Office Blues" i "Campus Sweethearts". Gwiazdą została po występie w "Poszukiwaczkach złota" (1933). Przełomem w jej karierze okazało się drugie spotkanie z Astaire'em na planie "Karioki" (1933). Ich sceny taneczne - cechujące się lekkością oraz energią - okazały się tak popularne, że para kontynuowała współpracę w dziewięciu innych filmach, w szczególności w "Wesołej rozwódce" (1934), "Panach w cylindrach" (1935), "Błękitnej paradzie" (1936), "Na skrzydłach sławy" (1939) oraz "Przygodzie na Broadwayu" (1949). Do ich najsłynniejszych numerów należały m.in. "Chick to chick", "Let's Face the Music and Dance" i "Let Yourself Go" "The Waltz in Swing Time", "Pick Yourself Up". W międzyczasie - w 1940 roku - tytułową rolą w dramacie "Kitty Foyle" Ginger Rogers zdobyła swojego jedynego Oscara. Ostatnim - siedemdziesiątym trzecim - filmem, w jakim wystąpiła był dramat "Harlow" (1965). Później poświęciła się grze w spektaklach teatralnych i serialach telewizyjnych. W 1991 roku wydała autobiografię "Ginger: My Story", która okazała się przebojem. Aktorka zmarła w miasteczku Rancho Mirage w Kalifornii z powodu zastoinowej niewydolności serca. Została pochowana w Oakwook Memorial Park w Chatsworth (również w Kalifornii).