Ludwik Dorn
Wspomnienie
Był współzałożycielem Prawa i Spawiedliwości, wicepremietrem i ministerem spraw wewnętrznych i administracji w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. A później jednym z największych krytyków PiS. Ludwik Dorn urodził się w Warszawie Był absolwentem stołecznego VI LO im. Tadeusza Reytana; maturę zdał w 1973 roku. Pięć lat później ukończył socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jeszcze w trakcie studiów uczestniczył w proteście przeciwko zmianom w Konstytucji PRL (m.in. wpisaniu przewodniej roli PZPR i sojuszu z ZSRR), a od 1976 roku działał w Komitecie Obrony Robotników. Później był w redakcji podziemnego pisma "Głos", a od sierpnia 1980 roku zaangażował się w działalność „Solidarności". W III RP przez chwilę działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, później przeszedł do Porozumienia Centrum, pierwszej partii Jarosława Kaczyńskiego. Po sukcesie Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich w 1990 roku został szefem biura analitycznego Kancelarii Prezydenta. Po konflikcie z prezydentem odszedł z Belwederu razem z Jarosławem i Lechem Kaczyńskimi. Przy braciach pozostał na lata, także wtedy, gdy PC trafiło na polityczny margines. W 2001 roku współzakładał z nimi Prawo i Sprawiedliwość, był wiceprzewodniczącym partii i jej posłem w Sejmie RP. W 2005 roku został ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, krótko pełnił tę rolę również w gabinecie Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 roku - od kwietnia do listopada - był marszałkiem Sejmu. Rok później, po krytyce kierownictwa partii, został usunięty z PiS. Po raz ostatni kandydował do Sejmu - tym razem z list Platformy Obywatelskiej - w 2015 roku, ale mandatu nie uzyskał.
Powiązane artykuły
