Zbigniew Namysłowski

Legendarny polski muzyk jazzowy, multiinstrumentalista, kompozytor i aranżer. Był najbardziej znany, jako znakomity saksofonista, ale z powodzeniem grał też na wiolonczeli, puzonie i fortepianie. Zbigniew Namysłowski urodził się w dramatycznych okolicznościach - w drodze z Warszawy do Wilna, dokąd jego rodzina ewakuowała się z bombardowanej stolicy. Do Warszawy – początkowo na krótko – przyjechał z babką wkrótce po zakończeniu działań wojennych (jego rodzice w czasie wojny zginęli), by wkrótce zamieszkać w Krakowie. Tam w Państwowej Szkole Muzycznej ukończył naukę w klasie fortepianu. Od 1954 roku, kiedy na dobre powrócił do Warszawy, kontynuował klasyczną edukację muzyczną – w klasie wiolonczeli Państwowej Szkoły Muzycznej. Jeszcze w trakcie nauki - w 1955 roku - zadebiutował na scenie. W klubie studenckim Hybrydy wystąpił w zespole jazzowym Five Brothersw roli... pianisty. Później grał na wiolonczeli w grupie Modern Combo i na puzonie w zespole Hot Club Melomani. W tamtym czasie Zbigniew Namysłowski uczestniczył w wielu pionierskich wydarzeniach na polskiej scenie muzycznej, m.in. grał w pierwszym koncercie jazzowym w Filharmonii Narodowej i na pierwszej trasie polskiego zespołu jazzowego po Europie Zachodniej. Zwrot w karierze Namysłowskiego nastąpił w 1960 roku. Zaczął wtedy grać na saksofonie altowym i porzucił jazz tradycyjny dla jego młodszego brata – jazzu nowoczesnego. Rok później założył swój pierwszy zespół – Jazz Rockers. Po nim powoływał następne składy, m.in. Zbigniew Namysłowski Quartet i Zbigniew Namysłowski Quintet. Grał z tak uznanymi muzykami, jak Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Tomasz Szukalski, Wojciech Karolak, Jose Torres, Sławomir Kulpowicz, Leszek Możdżer, Jan Ptaszyn Wróblewski. Współpracował z zespołami Novi Singers, Niebiesko-Czarni, Niemen Enigmatic. Koncertował we wszystkich krajach Europy, oraz w USA, Kanadzie, na Antypodach, w Ameryce Południowej i Środkowej, na Bliskim Wschodzie, w RPA. Zbigniew Namysłowski nagrał ponad 30 płyt. W jego dyskografii są takie tytuły, jak np. „Lola” (1964), „Winobranie” (1973), „Kujaviak Goes Funky” (1975), „Namyslovski” (1978), „Jasmin Lady” (1979), „Songs of Innocence” (1987), „Mozart Goes Jazz – Namysłowski w Trójce” (1999), „Assymetry” (2006), „Polish Jazz – Yes!” (2016). Ta pierwsza była jednocześnie pierwszym polskim krążkiem jazzowym wydanym za granicą – w Anglii przez wytwórnię Decca. Cztery razy był laureatem najważniejszych polskich nagród muzycznych – „Fryderyków”. Dwukrotnie statuetkę dostał za albumy - „Zbigniew Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band” (1995) i „Assymetry” (2006). W 2006 roku został też uznany za jazzowego muzyka roku. Trzy lata później odebrał „Złotego Fryderyka” za „wybitny wkład w muzykę jazzową i całokształt osiągnięć artystycznych”. Poza tym w 2007 roku dostał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. A w plebiscycie branżowego magazynu „Jazz Forum” dwa razy został uznany „saksofonistą altowym roku” (w latach 2014 i 2015).

Zdjęcie profilowe: Jakub Orzechowski / Agencja Wyborcza.pl