Maria Nurowska

Była popularną pisarką, autorką poczytnych powieści obyczajowych, tłumaczonych również na języki obce. Maria Nurowska urodziła się we wsi Okółek na Suwalszczyźnie. Była wnuczką arystokraty, właściciela pałacu w Homlu i córką legionisty oraz żołnierki Armii Krajowej. W 1974 roku ukończyła filogie polską i słowiańską na Uniwersytecie Warszawskim. W roli autorki debiutowała w tym samym roku na łamach tygodnika „Literatura”. Rok później nakładem wydawnictwa Czytelnik ukazał się jej zbiór opowiadań „Nie strzelać do organisty”. Później wydała m.in. „Po tamtej stronie śmierć” (1977), „Kontredans” (1983), „Innego życia nie będzie” (1987), „Hiszpańskie oczy” (1990), „Listy miłości” (1991), cykl „Panny i wdowy” (1991-1992), „Gry małżeńskie” (1994), „Rosyjski kochanek” (1996), „Tango dla trojga” (1997), „Miłośnica” (1998), cykl: „Daria”: „Drzwi do piekła”, „Dom na krawędzi” (2012). Była też autorką scenariusza filmu „Panny i wdowy” (1991) Janusza Zaorskiego. Bohaterkami jej powieści były często namiętne kobiety o nieprzeciętnych osobowościach. Jej książki były tłumaczone na kilkanaście języków, m.in. na niemiecki, francuski i czeski. Szczególnie duży sukces odniosły w Niemczech. Maria Nurowska napisała też kilka książek biograficznych: „Mój przyjaciel zdrajca" ( o Ryszardzie Kuklińskim, 2002), „Anders” (2008), „Sergiusz, Czesław, Jadwiga” (o Sergiuszu Piaseckim i Czesławie Miłoszu, 2013) „Bohaterowie są zmęczeni” (o Leonie i Ludwiku Niemczykach, 2016).

Zdjęcie profilowe: Damian Klamka / East News