Był sportowcem wszechstronnym, reprezentował Polskę w czterech dyscyplinach: hokeju na lodzie, lekkoatletyce, łyżwiarstwie szybkim i piłce nożnej. Przyszły mistrz sportowych aren urodził się w Łańcucie, był czwartym z ośmiorga dzieci Ludwika i Ludwiki Kucharów. Krótko potem rodzina przeprowadziła się do Lwowa. Dość szybko Wacław poszedł w ślady starszych braci, którzy należeli do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Podobno w tajemnicy przychodził na salę treningową i ukradkiem obserwował rodzeństwo, a po powrocie do domu ćwiczył samodzielnie w ogródku. W końcu – kiedy skończył 9 lat – dołączył do braci w „Sokole”. Ale w trenowaniu nie ograniczał się jedynie do gimnastyki – już rok później zajął drugie miejsce w mistrzostwach Lwowa w jeździe figurowej na lodzie. Najwięcej czasu poświęcał jednak piłce nożnej. W szkole sformował drużynę, którą nazwał „Olimpia”, drugi zespół – „Glorię” – miał na przydomowym podwórku. Intensywne treningi już kilka lat później zaowocowały pierwszym występem w seniorskiej drużynie Pogoni Lwów. Kiedy miał 15 lat zastąpił jednego z chorych graczy i w pełni wykorzystał swoją szansę – w zwycięskim meczu (7:1) z Pogonią z sąsiedniego Stryja strzelił trzy bramki. W grudniu 1921 roku po raz pierwszy wystąpił w piłkarskiej reprezentacji Polski – w jej pierwszym meczu międzynarodowym, z Węgrami, przegranym 0:1. Polskę reprezentował w 25 meczach, w których zdobył 5 bramek. W sumie Wacław Kuchar rozegrał 1126 meczów piłkarskich, w których aż 1065 razy trafiał do bramek rywali. Z Pogonią Lwów zdobył cztery tytuły mistrza Polski (w latach: 1922, 1923, 1925, 1926). Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował drużyny lwowskich klubów - Pogoń i Dynamo, później był trenerem Polonii Bytom, reprezentacji Polski, oraz dwóch drużyn warszawskich – Legii i Polonii. Wacław Kuchar odnosił sukcesy również w innych dyscyplinach sportu. Zdobywał mistrzostwa kraju m.in. w biegach na krótkich i średnich dystansach, w skoku wzwyż, trójskoku, dziesięcioboju. Reprezentował Polskę w zawodach w łyżwiarstwie szybkim oraz w hokeju na lodzie. Został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Krzyżem Obrony Lwowa. Został pochowany w Warszawie na powązkowskim cmentarzu wojskowym. Od roku 1986 Polski Związek Piłki Nożnej organizuje dla juniorów do lat 14 ogólnopolskie zawody o Puchar im. Wacława Kuchara.