Gene Kelly

Amerykański aktor, choreograf, tancerz i piosenkarz, znany z głównych ról w musicalach "Deszczowa piosenka" oraz "Amerykanin w Paryżu". Naprawdę nazywał się Eugene Curran Kelly. Urodził się i dorastał w dzielnicy robotniczej Pittsburgha w stanie Pensylwania. Dzieciństwo spędzał jednak inaczej jednak niż rówieśnicy: podczas, gdy koledzy całymi dniami uganiali się za piłką, grając w baseball, Gene uczył się tańczyć. Pierwszy pożytek z tej nauki zrobił już w czasie studiów – w otworzonej przez rodzinę szkole Gene Kelly Studio of the Dance dawał lekcje tańca, a tak zarobionymi pieniędzmi opłacał studia – ekonomię i prawo –w college’u. Pod koniec lat 30. Wyruszył z rodzinnego miasta na podbój świata. Pierwszym przystankiem był Broadway. Tam początkowo grał małe role e takich przedstawieniach, jak „Leave It to Me!”, „One For the Money” i „The Time of Your Life”. W 1940 roku wystąpił w głównej roli w popularnej komedii „Pal Joey”. Podczas jednego z występów w teatrze Kelly’ego wypatrzył Louis B. Mayer, szef hollywoodzkiego studia MGM, i zaprosił do Kalifornii. Na dużym ekranie Gene Kelly zadebiutował w 1942 roku u boku Judy Garland w „Dla mnie i mojej dziewczyny” Busby’ego Berkeleya. Był często porównywany do innego sławnego tancerza i aktora – Freda Astaire’a. Od tego drugiego różnił się przede wszystkim tym, że z reguły tańczył w naturalnej scenerii i ubiorze w niczym nie przypominającym strojów znanych z sal tanecznych. I nie unikał eksperymentowania, jak w „Podnieść kotwicę” (1945) George’a Sidneya, gdzie zatańczył z animowaną myszką Jerry (połową duety Tom i Jerry). Ten film – w którym wystąpił m.in. u boku Franka Sinatry i Deana Stockwella – uczynił Gene’a Kelly’ego gwiazdą pierwszej wielkości. Z tym pierwszym wystąpił jeszcze w „Na przepustce”, który w 1949 roku współreżyserował ze Stanleyem Donenem. Szczyt popularności Gene Kelly przeżył na początku lat 50. Najpierw zagrał w przebojowym „Amerykaninie w Paryżu” (1951) Vincente’a Minnelliego, w którym odpowiadał też za choreografię. Rok później współreżyserował (ponownie ze Stanleyem Donenem) i zagrał jedną z głównych ról w swoim największym przeboju – „Deszczowej piosence”, w którym partnerowali mu Donald O’Connor, Debbie Reynolds i Jean Hagen. Później Kelly wystąpił w takich obrazach jak „Brigadoon” (1954), „Z głębi serca” (1954), „Zawsze jest piękna pogoda” (1955), „Zaproszenie do tańca” (1956) i „Roztańczone dziewczyny” (1957). A w 1960 roku partnerował Natalie Wood w dramacie „Marjorie Morningstar”. Niestety, w latach 60. zainteresowanie musicalami wśród kinomanów zmalało i następne produkcje filmowe Genea Kelly’ego nie okazały się już takimi przebojami. Na uwagę zasługują jedynie jego role w dramacie „Kto sieje wiatr” (1960) Stanleya Kramera i w komedii „Pięciu mężów pani Lizy” (1964) Johna Lee Thompsona. Ostatnią większą rolę zagrał w 1980 roku w nieudanym obrazie „Xanadu” Roberta Greenwalda, w którym partnerował Olivii Newton John. W tamtym czasie aktor zaczął częściej występować w telewizji, gdzie był m.in. gwiazdą takich programów, jak „Going My Way” i „The Funny Side”. Pod koniec lat 80. Gene Kelly przeszedł na emeryturę. W latach 90. zajął się pisaniem autobiografii, jednak nie zdążył jej już dokończyć. Zmarł w swoim domu w Beverly Hills podczas snu.

Zdjęcie profilowe: Christophel / East News