Barbara Krafftówna

Była Felicją w „Jak być kochaną", matką tytułowego bohatera „Niewiarygodnych przygodach Marka Piegusa” i Honoratą, narzeczoną Gustlika w „Czterech pancernych i psie”. Grała niezapomniane role w teatrze i Kabarecie Starszych Panów. Barbara Krafft urodziła się w Warszawie, ale ponieważ jej ojciec pracował, jako architekt w Łucku, dzieciństwo spędziła właśnie na Wołyniu. Do stolicy powróciła po śmierci ojca i po wybuchu II wojny światowej, kiedy wschodnie tereny Rzeczypospolitej zajmowała Armia Czerwona. Sztuki aktorskiej zaczęła się uczyć jeszcze w trakcie wojny – w konspiracyjnym Studiu Dramatycznym reżysera i pedagoga Iwo Galla w Krakowie. Naukę w Studiu ukończyła w 1946 roku. Krótko potem Barbara Krafftówna debiutowała na scenie trójmiejskiego Teatru Wybrzeże (do którego Gall z kilkorgiem uczniów przeniósł się rok wcześniej) rolą Rybaczki w przedstawieniu „Homera i Orchidei” Tadeusza Gajcego. Na Pomorzu grała do 1949 roku. Później oglądali ją widzowie teatrów: im. Jaracza w Łodzi (1949-50), Dramatycznego we Wrocławiu (1950-53), Nowej Warszawy (1953-56), Komedia w Warszawie (1956-57), ponownie Dramatycznego we Wrocławiu (1957-64). Od połowy lat 60 przez prawie dwie dekady grała w stolicy: w Teatrze Narodowym (1964-69), Syrena (1969) i Współczesnym (1969-81). W filmie Barbara Krafftówna występowała od połowy lat 50., debiutowała niewielką rolą u Jana Rybkowskiego w „Sprawie do załatwienia” (1953). Później grała w Andrzeja Wajdy w „Popiele i diamencie” (1958), Kazimierza Kutza w „Nikt nie woła” (1960), Tadeusza Chmielewskiego w „Walecie pikowym” (1960). W 1962 roku zagrała jedną ze swoich najlepszych ról filmowych – Felicję w „Jak być kochaną” Wojciecha J. Hasa. Za tę kreację została nagrodzona na Festiwalu w San Francisco. Później u Hasa zagrała jeszcze w „Rękopisie znalezionym w Saragossie i „Szyfrach” (wcześniej – w 1961 roku – wystąpiła u niego w „Złocie”). Kinomani widzieli ją też m.in. w „Przygodzie z piosenką” (1968) Stanisława Barei, „Granicy” (1977) Jana Rybkowskiego, „Filipie z konopii” (1981) Józefa Gębskiego. Barbara Krafftówna grała też w serialach. Była matką tytułowego bohatera w „Niewuarygodnych przygodach Marka Piegusa” (1966) Mieczysława Waśkowskiego, Honoratą, narzeczoną Gustlika Jelenia w „Czterech pancernych i psie” (1969-70) Konrada Nałęckiego, Makowiecką, siostrą Wołodyjowskiego w „Przygodach pana Michała” (1969) Pawła Komorowskiego. Grała też w Kabarecie Starszych Panów. Śpiewała tam takie przeboje, jak „Zakochałam się w czwartek niechcący", „W czasie deszczu dzieci się nudzą" i „Przeklnę cię" (w duecie z Bohdanem Łazuką). W latach 1982-98 Barbara Krafftówna mieszkała w USA. Po powrocie do Polski, powróciła też do grania. Wystąpiła m.in. w serialach „Bank nie z tej ziemi" (1993-94) Waldemara Dzikiego, „Na dobre i na złe” (2007) i „M jak miłość”, oraz w filmach pełnometrażowych – „Rysiu” (2007) Stanisława Tyma i „Milionie dolarów” (2010) Janusza Kondratiuka. Barbara Krafftówna zmarła w Domu Weterana w Skolimowie.

Zdjęcie profilowe: Bartosz Bobkowski / Agencja Wyborcza.pl