Audrey Hepburn

Była jedną z najsłynniejszych aktorek współczesnego kina, gwiazdą takich przebojów hollywoodzkich, jak „Rzymskie wakacje” i „Śniadanie u Tiffany'ego”. Była ikoną mody, a w ostatnich latach życia ambasadorką UNICEF-u w Afryce. Audrey Hepburn urodziła się w miejscowości Ixelles w Belgii. Pochodziła z arystokratycznej rodziny – jej matka była holenderską baronessą, spokrewnioną z europejskimi rodzinami królewskimi, ojciec - irlandzkim przemysłowcem. Przyszła aktorka uczyła się najpierw w Anglii w szkole z internatem. Podczas II wojny światowej studiowała w konserwatorium muzycznym w holenderskim Arnhem. A poza szkołą była kurierką ruchu oporu. Po wojnie wróciła do swojej wielkiej pasji – baletu. Uczyła się tańczyć w Amsterdamie, później również w Londynie. W 1948 roku zadebiutowała na scenie – była jedną z dziewcząt chóru w sztuce „High Button Shoes” z muzyką Jule Styne’a i librettem Sammy’ego Cahna. Trzy lata później debiutowała na scenie w Nowym Jorku, główną rolą w musicalu „Gigi” francuskiej pisarki Sidonie-Gabrielle Colette. W tym samym 1951 roku zadebiutowała w kinie – zagrała recepcjonistkę w „One Wild Oat” Charlesa Saundersa. Wkrótce miała na koncie następne role: w „Szajce z Lawendowego Wzgórza” (w którym partnerowała Alecowi Guinnessowi) Charlesa Crichtona, „Opowieściach młodych żon” Henry’ego Cassa, „Jedziemy do Monte Carlo” Jeana Boyera. Zaledwie dwa lata później przebojem wzięła świat rolą księżniczki Anny w „Rzymskich wakacjach” Williama Wylera. Wprawiła w zachwyt zarówno krytykę, jak i publiczność. A także członków Amerykańskiej Akademii Filmowej – za tę kreację dostała Oscara dla najlepszej aktorki. W 1954 roku – po powrocie na Broadway – dostała nagrodę Tony za główną rolę w spektaklu „Ondine”. W tym samym czasie na kinowe ekrany wszedł następny jej przebój filmowy – „Sabrina” Billy’ego Wildera z Williamem Holdenem i Humphreyem Bogartem. Później grała m.in. w „Wojnie i pokoju” (1956) Kinga Vidora, „Zabawnej buzi” (1957) Stanleya Donena, „Miłości po południu” (1957) Wildera, „Historii zakonnicy” (1959) Freda Zinnemanna, „Śniadaniu u Tiffany'ego” (1961) Blake'a Edwardsa, „My Fair Lady” (1964) George'a Cukora, „Dwoje na drodze” (1967) Stanleya Donena. W 1968 Hepburn zdobyła telewizyjną nagrodę Tony. Po kilku latach przerwy zagrała Marion w „Powrocie Robin Hooda” (1976) Richarda Lestera w którym partnerowała Seanowi Connery’emu. Ostatnim filmem, w którym zagrała był „Na zawsze” (1989) Stevena Spielberga. Audrey Hepburn przez lata zajmowała się działalnością społeczną, głównie na rzecz dzieci. Pod koniec lat 80. została ambasadorką dobrej woli UNICEF. Odbyła ponad 50 podróży, wizytując miejsca w Azji, Afryce i Ameryce Południowej, w których działała ta organizacja ONZ na rzecz dzieci. Za działalność humanitarną Amerykańska Akademia Filmowa przyznała jej w 1993 roku specjalnego Oscara. Niestety, Audrey Hepburn nie zdążyła go odebrać. Krótko przed uroczystością w Los Angeles zmarła w swoim domu niedaleko Lozanny w Szwajcarii. Przyczyną zgonu był rak okrężnicy, na który aktorka cierpiała od dłuższego czasu.

Zdjęcie profilowe: Christophel / East News