Albert Camus

Urodzony w Algierii Francuski pisarz, autor takich powieści, jak m.in. „Dżuma” i „Obcy”, laureat literackiej Nagrody Nobla z 1957 roku. Albert Camus urodził się w Mondovi (obecnie Dréan) niewielkim mieście w północnej Algierii (będącej wtedy kolonią Francuską), w biednej rodzinie Francuzów urodzonych w Afryce (zwanych z tego powodu slangowym określeniem "pied-noir" - "czarno-stopi"). Ojciec Alberta, Lucien, był robotnikiem rolnym, zginął podczas I wojny światowej w bitwie pod Marną, zaledwie rok po narodzinach syna. Młody Camus dobrze radził sobie w szkole, m.in. dzięki dobrym ocenom, ale też staraniom wychowawcy, dostał stypendium naukowe. W 1932 roku zdał maturę i dostał się na Uniwersytet w Algierze. Tam studiował filozofię i – dodatkowo – historię kultury antycznej. Studia na pierwszym z tych kierunków ukończył w 1936 roku. Jeszcze w tym samym roku założył z przyjaciółmi swoją pierwszą scene teatralną - „Théâtre du Travail”. Drugim teatrem powołanym do życia przez Camusa był „L’Équipe”. W 1937 roku zaczął pracę dziennikarza w znanym z antykolonialnych poglądów lewicowym dzienniku „Alger Républicain” i wydał swoją pierwszą książkę – zbiór esejów „Dwie strony medalu”. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Francji i dołączył do tamtejszego ruchu oporu. W 1942 roku opublikował jedne ze swoich głośniejszych prac – esej „Mit Syzyfa” i powieść „Obcy”. W okupowanym przez nazistów Paryżu redagował podziemną gazetkę „Combat”. Otwarcie głoszący lewicowe poglądy Camus-publicysta z jednej strony krytykował Amerykanów za zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki, z drugiej otwarcie wystąpił przeciw stalinizmowi, ujawniając przy tym zbrodnie, jakich komuniści dopuścili się w Rosji. Dwa lata po wojnie na dobre rzucił dziennikarstwo, poświęcając się pisaniu prozy. W tym samym czasie wydał swoją najgłośniejszą powieść – „Dżumę”. W latach 50. – obok powieści („Upadek”) – pisał też dramaty („Sprawiedliwi”). W 1957 roku dostał literacką Nagrodę Nobla za – jak to uzasadniono - „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”. Pisarz zginął w Burgundii w wypadku samochodowym. Jechał z przyjacielem i wydawcą Michelem Gallimardem do Paryża. Przy sobie miał niedokończoną powieść „Pierwszy człowiek” (wydaną pośmiertnie w 1994 roku).

Zdjęcie profilowe: Sipa / East News