Krzysztof Szmagier
Wspomnienie
Reżyser filmowy, dzięki któremu w latach 70. i 80. przed telewizorami gromadziły się tłumy, oglądające najpierw „Przygody psa Cywila”, a później „07 zgłoś się”. Pochodzący z Warszawy Krzysztof Szmagier studiował na wydziale reżyserii łódzkiej Szkoły Filmowej. Słynną „Filmówkę” ukończył w 1963 roku i jeszcze w tym samym roku zaczął pracę w warszawskiej Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Po zrealizowaniu kilkudziesięciu dokumentów (m.in. takich, jak „Kanalarze” (1963), „Święte krowy” (1965), „Jeden dzień w Londynie” (1965), „Operacja V-2” (1968)), wyreżyserował swoją pierwszą fabułę – zrealizowany dla telewizji kryminał „Zapalniczka” (1970) z Piotrem Fronczewskim w roli głównej. W tym samym roku Krzysztof Szmagier zrealizował siedmioodcinkowy serial telewizyjny dla młodzieży „Przygody psa Cywila” (1970). Opowieść o perypetiach dzielnego psa tropiącego, służącego w milicji (którego grał owczarek o imieniu Bej, prywatnie pies Krzysztofa Szmagiera) oraz jego opiekuna – sierżanta Walczaka (w którego wcielił się Krzysztof Litwin) – cieszyły się niesłabnącym powodzeniem. W 1973 roku za ten serial reżyser dostał Marcinka, nagrodę jury dziecięcego podczas Festiwalu Filmów dla Dzieci w Poznaniu. Po następnej serii filmów dokumentalnych (m.in. „Dzień na Manhattanie” (1972), „Wszystkie drogi prowadziły do Londynu” (1973), „Ostatnia wizyta” (1975)), w 1976 roku rozpoczął realizację następnego serialu – „07 zgłoś się”. Kryminalne historie z porucznikiem milicji Sławomirem Borewiczem w roli głównej (Bronisław Cieślak) okazały się jeszcze większym hitem, niż „Przygody psa Cywila”. Spośród 21 odcinków serialu Szmagier zrealizował 19, był też współautorem scenariusza. Po serialu o „polskim Bondzie”, jak czasami określano porucznika Borewicza, Krzysztof Szmagier powrócił do realizowania dokumentów. Ostatni – „Polscy nobliści” – wyreżyserował w 2003 roku. Wcześniej pełnił jeszcze rolę drugiego reżysera filmu (2002) i serialu (2003) „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza.
Powiązane artykuły
