Tony Richardson

Reżyser, jeden z głównych przedstawicieli nurtu tzw. Młodych Gniewnych w brytyjskim kinie, twórca „Samotności długodystansowca” i „Toma Jonesa”. Tony Richardson urodził się w Shipley, niewielkim miasteczku w północnej części Anglii. Teatrem i kinem zainteresował się we wczesnej młodości – podczas studiów działał m.in. w Oxford University Dramatic Society, działał też w Experimental Theatre Club (ETC). Poza tym pisał recenzje spektakli teatralnych dla uniwersyteckiego magazynu „Isis”. W roli reżysera zadebiutował w 1955 roku – tworząc dla telewizji komediową jednoaktówkę „Apollo z Bellac” francuskiego autora Jeana Giraudoux. W tym samym czasie Richardson włączył się w działania ruchu Free Cinema, skupiającego młodych reżyserów dokumentalistów. Włączył się też w tworzenie i działalność English Stage Company – grupy prezentującej głównie sztuki młodych autorów oraz twórców nieangielskojęzycznych. W 1959 roku współtworzył firmę producencką Woodfall Film Company, dla której wyreżyserował swój pierwszy film fabularny – „Miłość i gniew” na podstawie sztuki Johna Osborne’a. Później wyreżyserował takie obrazy, jak „Music-hall” (1960) z Laurencem Olivierem i Albertem Finneyem w rolach głównych, „Smak miodu” (1961), a przede wszystkim „Samotność długodystansowca” (1962) z Tomem Courtenayem i Michaelem Redgravem. Wszystkie one Richardson stworzył w nurcie określanym przez krytyków, jako „kitchen sink realism” – naturalistycznych historii z życia angielskiej klasy robotniczej. W 1964 roku Tony Richardson wyreżyserował swój – jak się później okazało – najgłośniejszy i najbardziej utytułowany film: ekranizację powieści Henry’ego Fieldinga „Tom Jones” z Albertem Finneyem w roli tytułowej. Film był nominowany przez Amerykańską Akademię Filmową w 10 kategoriach, dostał cztery Oscary – został najlepszym obrazem roku, Richardson okazał się najlepszym reżyserem, John Osborne odebrał statuetkę za scenariusz, a John Addison za ścieżkę dźwiękową. Tony Richardson wyreżyserował później kilkanaście filmów,w tym takie, jak „Szarża lekkiej brygady” (1968), szekspirowski „Hamlet” (1969) z Nicolą Williamsonem, australijski western „Ned Kelly” (1970) z Mickiem Jaggerem, „Delikatna równowaga” (1973) z Katherine Hepburn i Paulem Scofieldem, „Śmierć w Kannann” (1978), „Hotel New Hampshire” (1984) z Jodie Foster, Beau Bridgesem oraz Robem Lowe. Ostatnim obrazem, który Tony Richardson wyreżyserował był „Błękit nieba” z Tommy Lee Jonesem i Jessicą Lange. Film wszedł na kinowe ekrany trzy lata po śmierci reżysera.

Zdjęcie profilowe: Mary Evans / East News