Paweł Soszyński
Wspomnienie
Redaktor „Dwutygodnika”, prozaik, eseista, dramaturg. Gej zaangażowany w opowiadanie historii kultury z perspektywy społeczności LGBT+. Soszyński był człowiekiem instytucją. Prozaikiem – napisał powieści „Osoby”, „Tajemnice Szumina” oraz „Nieżywi i leworęczni”; dramaturgiem przenoszącym na scenę utwory tak niemożliwe, jak „Duchologia polska” Olgi Drendy albo „Gargantua i Pantagruel” Franciszka Rabelais; redaktorem (ostatnio „Onych” Joanny Ostrowskiej) i eseistą. Pisał w „Lampie”, gdy objawieniem tego środowiska okazała się Dorota Masłowska; recenzował książki najmłodszych pisarzy w „Machinie”. O literaturze pisywał też regularnie na początku kariery - w „Gazecie Wyborczej”. W Instytucie Kultury Polskiej UW, gdzie uczył, pracował nad doktoratem o teatrze Jerzego Grotowskiego, wybrał jednak teatr uprawiany praktycznie. Na łamach internetowego „Dwutygodnika”, którego był współzałożycielem, wicenaczelnym i redaktorem działu teatralnego, opisano całe pokolenie młodych reżyserek, aktorów i choreografów. Stworzył medium opiniotwórcze nie tylko w teatralnych kręgach, zarazem lekkie i poważne. Był żywym archiwum i książką telefoniczną polskiego teatru, łączył ludzi i hojnie podrzucał im pomysły.
Powiązane artykuły
