Melvin Van Peebles

Reżyser, pisarz, scenarzysta, kompozytor i dramaturg, uznawany za jednego z ojców nurtu kina „Blaxploitation”, które na początku lat 70. wyrażało walkę Afroamerykanów o równouprawnienie i dawało czarnym widzom bohaterów, z którymi mogli się utożsamiać – walczących z systemem, rasizmem i społecznymi nierównościami. Melvin Van Peebles urodził się w Chicago. Po uzyskaniu w 1954 r. licencjatu z literatury zaciągnął się do wojska. Służył trzy i pół roku, po powrocie napisał swoją pierwszą książkę o doświadczeniach operatora tramwaju i zainteresował się filmem. Początkowo realizował krótkie metraże i próbował zwrócić na nie uwagę grubych ryb branży filmowej, ale bez powodzenia. Przeprowadził się do Francji, gdzie opublikował cztery powieści. Pierwszy hollywoodzki film Melvin Van Peebles zrealizował w 1970 r.: „Człowiek-arbuz”, w którym biały bigot na własnej skórze dowiaduje się, jak to jest być czarnym. Najsłynniejszym filmem Van Peeblesa jest „Sweet Sweetback's Baadasssss Song” (1971). Opowiada o czarnym chłopcu, który wyrasta na skłóconego ze światem mężczyznę uciekającego przed prawem i policją. Van Peebles napisał jego scenariusz, ścieżkę dźwiękową, zagrał główną rolę i całość wyreżyserował. Produkcja za 150 tys. dolarów okazała się wielkim sukcesem kasowym (zarobiła ponad 15 mln dol.). Melvin Van Peebles po sukcesie autorskiego filmu był w Hollywood rozchwytywany. Nie przyjmował jednak propozycji od szefów wytwórni, które wcześniej wzgardziły jego projektem. Do 2012 r. Van Peebles wyreżyserował jeszcze dziesięć filmów. Skupiał się głównie na literaturze i muzyce. Łącznie wydał 13 powieści, nagrał 11 albumów (cztery z nich to filmowe ścieżki dźwiękowe), zagrał też ponad 40 ról filmowych, m.in. w telewizyjnej wersji „Lśnienia” Stephena Kinga, nagrodzonym w Locarno filmie „Czarne Pantery” oraz „Bohaterze ostatniej akcji” z Arnoldem Schwarzeneggerem, gdzie wystąpił jako Melvin Van Peebles.

Zdjęcie profilowe: Shutterstock