Alina Dąbrowska

Więźniarka pięciu obozów koncentracyjnych, w 1945 roku przeżyła dwa marsze śmierci. Urodziła się w Pabianicach. W czasie wojny uczyła na tajnych kompletach i pracowała w niemieckiej fabryce zbrojeniowej. Działa też w Szarych Szeregach. W 1942 r. została aresztowana za pracę konspiracyjną (druk i kolportowanie prasy podziemnej) i rok spędziła w łódzkim więzieniu. Gdy podpisała dokument, że jest „wrogiem narodu niemieckiego”, w 1943 r. wywieziono ją do KL Auschwitz, gdzie otrzymała numer 44165. Pracowała w obozie m.in. jako sztubowa (sprzątaczka) na terenie baraku „Kanada II”. Była poddana pseudomedycznym eksperymentom doktora Mengele. 7 października 1944 r. w KL Auschwitz II-Birkenau była świadkiem buntu Żydów i podpalenia przez nich krematorium. W styczniu 1945 r. została przeniesiona do KL Ravensbrück, a następnie do podobozu Malchow. W sumie przeżyła jeszcze dwa – Buchenwald i Leipzig, a także dwa marsze śmierci. Za pierwszym razem szła sześć dni z Auschwitz do Wodzisławia. Z drugiego marszu uciekła z czterema koleżankami. Wróciła do Pabianic, gdzie czekali ojciec i siostra. Po wojnie zdała maturę. Studiowała prawo międzynarodowe, znalazła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jako świadek historii spotykała się z młodzieżą w Polsce i w Niemczech. Brała również udział w spotkaniach byłych więźniów obozów koncentracyjnych, choć dopiero po 50 latach od wojny odważyła się wrócić do Auschwitz. Wiosną 2019 r. ukazał się wywiad rzeka „Wiem, jak wygląda piekło”, którego udzieliła Wiktorowi Krajewskiemu. Łukasz Piątek i Marcin Rapacz nakręcili też o niej - dostępny na YouTubie - film dokumentalny „Tożsamość 44165”.

Zdjęcie profilowe: Adriana Bochenek / Agencja Wyborcza.pl