Maria Kwaśniewska-Maleszewska

Była zawodniczką wszechstronną – z powodzeniem trenowała lekkoatletykę, koszykówkę, siatkówkę i odmianę piłki ręcznej - hazenę. Podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie w 1936 roku zdobyła brązowy medal w rzucie oszczepem. Ze sportem, pochodząca z Łodzi Maria Kwaśniewska zetknęła się w żeńskim gimnazjum im. Romany Sobolewskiej-Konopczyńskiej. Karierę sportową zaczynała w działającym w tym mieście Harcerskim Klubie Sportowym, a w latach 1927–1938 reprezentowała Łódzki Klub Sportowy. Pierwsze sukcesy odniosła w 1930 roku – wynikiem 4,86 m. w skoku w dal podbiła rekord Polski i zdobyła mistrzostwo kraju. A podczas III Światowych Igrzysk Kobiet w Pradze wywalczyła z drużyną koszykarek brązowy medal. Wkrótce przyszły następne laury – tytuły mistrzyni kraju zdobywała w: rzucie oszczepem (1931, 1934, 1935, 1936, 1939, 1946), trójboju (1931, 1934, 1935, 1936), pięcioboju (1934, 1935, 1936). W latach 1929, 1932 i 1933 wygrywała mistrzostwa Polski w hazenie, grze przypominającej nieco piłkę ręczną. Wszystkie te triumfy bledną jednak przy tym, czego 23-letnia wtedy Maria Kwaśniewska dokonała 2. sierpnia 1936 roku podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie. Na stadionie lekkoatletycznym Polka rzuciła oszczepem na odległość 41,80 metra i zdobyła brązowy medal. Lepsze od Kwaśniewskiej były jedynie dwie Niemki - Othilie Fleischer (45,18 m) i Luise Krüger (43,29 m). Całą trójkę oszczepniczek zaprosił do loży honorowej Adolf Hitler, aby pogratulować wyników i zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie. Fotografia trafiła też do rąk Kwaśniewskiej. Czas pokazał, że ten niewielki kawałek papieru potrafił uratować wiele ludzkich istnień. Zanim jednak do tego doszło, Maria Kwaśniewska przeniosła się z Łodzi do Warszawy, aby w stolicy studiować matematykę. Została też zawodniczką stołecznego AZS. Z jej planów jednak niewiele wyszło, bo we wrześniu 1939 roku wybuchła wojna. Kwaśniewska wzięła udział w obronie Warszawy, za co prezydent miasta Stefan Starzyński odznaczył ją Krzyżem Walecznych. W czasie okupacji Maria Kwaśniewska mieszkała w Podkowie Leśnej. Kiedy po upadku powstania warszawskiego naziści utworzyli w Pruszkowie obóz przejściowy dla ludności cywilnej wypędzanej ze zrujnowanej stolicy, Maria Kwaśniewska przypomina sobie o fotografii z Hitlerem. Zdjęcie staje się przepustką, dzięki której sportsmenka wyprowadziła z pruszkowskiego obozu setki osób, m.in. pisarzy - Stanisława Dygata i Ewę Szelburg-Zarembinę. Po wojnie Kwaśniewska na krótko wróciła do startów w zawodach. W 1946 roku zdobyła nawet następne mistrzostwo kraju w rzucie oszczepem, ale jeszcze w tym samym roku – po mistrzostwach kontynentu w Oslo – na dobre pożegnała się z czynnym uprawianiem sportu. Została działaczką sportową. W latach 1947-1979 pracowała w Polskim Związku Lekkiej Atletyki, od 1949 do 2007 roku działała w Polskim Komitecie Olimpijskim. Udzielała się w Światowej Federacji Lekkiej Atletyki, współorganizowała Klub Olimpijczyka PKOl i Towarzystwo Olimpijczyków Polskich. W 1978 roku Maria Kwaśniewska została pierwszą Polką, która dostała brązowy medal Orderu Olimpijskiego za zasługi w rozwoju idei olimpijskiej. Była laureatką nagrody im. Janusza Kusocińskiego (1983), nagrody Fair Play (2000), oraz medalu „Kalos Kagathos” (2003). W 2003 r. imieniem Marii Kwaśniewskiej ochrzczono Park Pokoleń Mistrzów Sportu w Spale. Zmarła w Warszawie, została pochowana na Powązkach.

Zdjęcie profilowe: NAC