Bing Crosby

Jeden z najbardziej popularnych amerykańskich artystów estradowych wszechczasów. Śpiewana przez niego piosenka „White Christmas” jest najlepiej sprzedającym się singlem w dziejach muzyki rozrywkowej. Ale Bing Crosby był też gwiazdą radia, filmu i telewizji. Urodził się, jako Harry Lillis Crosby, Jr. w Tacoma w stanie Washington w robotniczej rodzinie. Przydomek „Bing” przylgnął do niego, kiedy miał siedem lat i uwielbiał oglądać satyryczne historyjki obrazkowe „The Bingville Bugle”, drukowane pierwotnie na łamach The Boston Post. – Przez te obrazki sąsiad zaczął nazywać mnie „Bingo”, co szybko zostało skrócone do „Bing” – wspominał Crosby w jednym wywiadów telewizyjnych. – Ale mama zawsze mówiła na mnie „Harry”. Pierwsze kroki na scenie zrobił podczas studiów prawniczych w Gonzaga University w Spokane. Dołączył wtedy do zespołu the Musicaladers, w którym śpiewał i grał na perkusji. To doświadczenie skutecznie odciągnęło go od ślęczenia nad książkami i wkuwania paragrafów. W połowie lat 20. Crosby stworzył z przyjacielem Alem Rinkerem duet i wyjechał do Los Angeles na podbój tamtejszego rynku. Szybko zyskali popularność, dawali koncerty na całym Zachodnim Wybrzeżu Stanów. Zespół szybko stał się – po dokooptowaniu Harrego Barrisa - triem the Rhythm Boys. Zespół wydał kilka singli i wystąpił w jednym z pierwszych filmów Binga Crosby’ego – „Król jazzu” (1930). Rok później piosenkarz zdecydował się na rozpoczęcie kariery solowej, zaczął prowadzić własne show radiowe, które szybko zyskało ogólnokrajową popularność. Cały czas nagrywał piosenki, które szybko stawały się przebojami, m.in. „I Found a Million-Dollar Baby”, „Just One More Chance”, „Please”, „You're Getting to Be a Habit With Me”, „June in January”. Szybko też zadomowił się w Hollywood, grając m.in. w komediach i musicalach „Here Is My Heart” (1934) i „Anything Goes” (1936), „Pennies from Heaven” (1936). W 1942 roku, na potrzeby filmu „Gospoda świąteczna”, Bing Crosby nagrał swój największy przebój – „White Christmas” (inną świąteczną pieśń - „Cichą noc” - zarejestrował jeszcze wcześniej, bo w 1935 r). Utwor dostał Oscara w kategorii „Najlepsza piosenka” i pozostaje najlepiej sprzedającym się singlem w historii muzyki rozrywkowej. Trzy lata po sukcesie „White Christmas” Oscara dostał sam Crosby – za najlepszą rolę pierwszoplanową – księdza Chucka O'Malleya – w filmie „Idąc moją drogą” („Going My Way”). W latach 60. – nie przerywając kariery piosenkarskiej – zaczął częściej występować w telewizji, od 1964 do 1970 roku był gospodarzem programu „The Hollywood Palace”, a w latach 70. prowadził też specjalny grudniowy program świąteczny. Bing Crosby zmarł na zawał serca po meczu golfa w stolicy Hiszpanii – Madrycie. Pozostawił po sobie ponad 300 singli z przebojami, z których 41 plasowało się na szczytach list przebojów. Wystąpił w ponad 70 filmach. Był inspiracją dla takich gwiazd, jak Frank Sinatra, Perry Como, Dean Martin i Michael Bublé.

Zdjęcie profilowe: Everett / East News