Jedna z ikon francuskiej piosenki. Szorstki, przejmujący głos i niezwykła muzykalność zapewniły Edith Piaf, znanej również jako „Wróbelek”, trwałe miejsce w historii francuskiej kultury. O jej dzieciństwie i młodości wiadomo niewiele. Urodziła się jako Edith Giovanna Gassion w paryskim osiedlu Belleville. Jej matka - Annetta Giovanna Maillard – pochodziła z Maroka, pracowała w paryskich barach jako piosenkarka, ojciec – Louis-Alphonse Gassion – był akrobatą ulicznym. Córce dali imię na cześć Edith Cavell, angielskiej pielęgniarki, rozstrzelanej przez Niemców w czasie I wojny światowej za pomaganie brytyjskim i belgijskim żołnierzom w ucieczkach z niewoli. Jednak z początku rodzice nie mieli ochoty, aby opiekować się dzieckiem i małą Edith wychowywały babki. Kiedy jednak skończyła 7 lat ojciec zabrał ją w pierwszą podróż – pojechała z cyrkiem, w którym występował, do Belgii. W tym też czasie odkryto jej wokalny talent, Edith zaczęła zarabiać, występując dla przechodniów na francuskich ulicach. Punkt zwrotny w jej życiu nadszedł w 1935 roku – młodą piosenkarką zainteresował się wtedy Louis Leplée, właściciel klubu i kabaretu Le Gerny, mieszczącego się na paryskich Polach Elizejskich. Wtedy też – z powodu energii życiowej i drobnej figury – przylgnął do niej przydomek „La Môme Piaf” – „Wróbelek”. Z występu na występ stawała się coraz bardziej popularna wśród paryskiej publiczności. I to tak, że już w 1936 roku dokonała swoich pierwszych nagrań – dla wytwórni Polydor – a wkrótce potem w jednym roku wydała dwie pierwsze płyty. W czasie II wojny światowej Piaf współpracowała z francuskim ruchem oporu i pomagała Żydom unikać aresztowań i wywózek do obozów koncentracyjnych. Po wojnie stała się sławna zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych, dając entuzjastycznie przyjmowane koncerty. W repertuarze miała dziesiątki charakterystycznych dla siebie piosenek, m.in. „La vie en rose”, „Hymne à l’amour”, „Padam, padam…”, „Sous le ciel de Paris”, „La Foule”, „Milord”, „Non, Je ne regrette rien". Słuchacze zachwycali się zarówno jej głosem, jak i jej gorzkim realizmem wywiedzionym głównie z doświadczeń młodości. Piaf była aktywna do ostatnich chwil swojego życia. Ostatnią piosenkę nagrała w kwietniu 1963 roku. Zmarła na raka wątroby. Została pochowana na cmentarzu Père Lachaise, niedaleko osiedla, z którego pochodziła.