Henryk Bista

Wybitny aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. Lubił grać czarne charaktery. Często obsadzano go w rolach drugoplanowych. Był aktorem wszechstronnym, precyzyjnym, mistrzem pauz. Z lubością zawieszał głos, delektując się ciszą, czym do rozpaczy doprowadzał suflerów. Urodził się w Kochłowicach – gminie, która dziś jest częścią Rudy Śląskiej. Wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie Henryk Bista ukończył w 1958 r. Jeszcze w tym samym roku debiutował na scenicznych deskach - w stołecznym Teatrze Ateneum rolą Arlekina w przedstawieniu „Lekarz mimo woli” Moliera wyreżyserowanym przez Jerzego Rakowieckiego. W 1960 roku Bista przeniósł się do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Po dwóch sezonach jeszcze raz zmienił klimat i scenę – na trzy dekady wyjechał do Gdańska, aby grać w Teatrze Wybrzeże. Do stolicy wrócił w 1992 roku – został wtedy członkiem zespołu Teatru Współczesnego. Do najlepszych ról teatralnych Henryka Bisty należały m.in. kreacja Łazarza w „Tragedii o bogaczu i Łazarzu” (1968), Lucchesini w „Termopilach polskich” (1970) Tadeusza Micińskiego, Fujarkiewicz (1971) w „Domu otwartym” Michała Bałuckiego, Jagon w „Otellu” Wiliama Szekspira (1973), Dziadek w „Białym małżeństwie” (1976) Tadeusza Różewicza, Lucyfer w „Samuelu Zborowskim” (1977) Juliusza Słowackiego, Gustaw-Konrad w „Dziadach” (1979) Adama Mickiewicza, Robespierre'a w „Sprawie Dantona” (1980) Stanisławy Przybyszewskiej, Papkin w „Zemście” (1982) Aleksandra Fredry, Prezes w „Martwych duszach” (1995) Mikołaja Gogola, Człowiek w „Ambasadorze” (1995) Sławomira Mrożka. Szerszej publiczności Henryk Bista kojarzył się jednak z rolami ekranowymi, chociaż w przeważnej większości były to epizody, lub role drugoplanowe. Były to m.in. doktor Kauters w „Szpitalu Przemienienia” (1978) Edwarda Żebrowskiego, adwokat w „Stacji” (1981) Antoniego Krauzego, Jan Rożek w „Vabanku” (1981) Juliusza Machulskiego, Grzegorz w „Matce królów” (1982) Janusza Zaorskiego, Doktor Kulewski w „Wiernej rzece” (1983) Tadeusza Chmielewskiego, psychopatyczny dyrektor szkoły w „Yesterday” (1984) Radosława Piwowarskiego, Pucołowaty w „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” (1984) Piotra Szulkina, emerytowany dygnitarz w „Scenach dziecięcych z życia prowincji” (1985) Tomasza Zygadły, sąsiad „od psa” w „Życiu wewnętrznym” (1986) Marka Koterskiego, służący Franz w „Między ustami a brzegiem pucharu” (1987) Zbigniewa Kuźminskiego, właściciela sklepu filatelistycznego w „Dekalogu X” (1988) Krzysztofa Kieślowskiego, przekupny sędzia Jaskuła w „Piłkarskim pokerze” Janusza Zaorskiego (1988), dyrektor szkoły w „Ostatnim dzwonku” (1989) Magdaleny Łazarkiewicz, Pszoniakiem w „Balu na dworcu w Koluszkach” (1989) Filipa Bajona, a przede wszystkim Senator w „Lawie” (1989) Tadeusza Konwickiego, oraz Lovenstein w „Liście Schindlera” (1993) Stevena Spielberga. W sumie na kinowym lub telewizyjnym ekranie Henryk Bista wykreował ponad 100 postaci. Zmarł po krótkiej, ale ciężkiej chorobie.

Zdjęcie profilowe: Andrzej Marzec / East News