Jan Ludwiczak
Wspomnienie
W 1981 r. przewodniczący „Solidarności” w kopalni Wujek. Po jego internowaniu wybuchł strajk, zakończony pacyfikacją i śmiercią dziewięciu górników. W katowickim Wujku pracował od 1965 aż do emerytury w 1990 r. We wrześniu 1980 r. był wiceprzewodniczącym Komitetu Założycielskiego NSZZ „S”. Uczestniczył w strajku od 1 do 3 września. Przewodniczący KZ „S”, delegat na I i II Wojewódzki Zjazd „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w lipcu i grudniu 1981 r. W nocy z 12 na 13 grudnia do jego mieszkania wkroczyli milicjanci. Wywalili drzwi i wywlekli go z domu na mróz, nie pozwolili mu nawet zabrać okularów. Przybyłych na pomoc górników pobito. Scena jego aresztowania rozpoczyna film Kazimierza Kutza „Śmierć jak kromka chleba” (1994). Internowany Ludwiczak przebywał w ośrodkach w Jastrzębiu-Szerokiej, Uhercach, Załężu k. Rzeszowa, Nowym Łupkowie i Katowicach. Uczestniczył w buncie internowanych w Załężu i głodówce w Uhercach. Z internowania został zwolniony 23 grudnia 1982 r., a w kopalni zdegradowany. W latach 1983-89 Ludwiczak zajmował się kolportażem ulotek i książek na terenie kopalni Wujek, choć w tym czasie był wielokrotnie przesłuchiwany przez SB, zastraszany i nakłaniany do emigracji. W styczniu 1989 r. został przewodniczącym kopalnianego Tymczasowego Komitetu Założycielskiego „S”. W latach 1990-92 należał do „Solidarności” 80. Przez lata każdego 16 grudnia pojawiał się pod krzyżem poległych górników. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Wolności i Solidarności.